
Bu bölümde, felaketlerin insanları etrafında topladığı sininin fonksiyonundan söz ediyoruz. İnsanın kendi benini aşan bir amaç uğruna hedef-odaklı değil değer-odaklı bir hayat sürmesinin hayatı nasıl da tatlandırdığından konuşuyoruz. Felaket zamanları gösterdiğimiz biraradalık neşesini olağan zamanlara taşımanın önemini vurguluyoruz.