Her nedense sanatçılarla ilgili hep dramatik bir başarı hikayesi duymak isteriz. Sanki bir şeyleri başarmanın yolu hep bu zorlu yollardan geçiyormuş gibi. Yani zaten bir şeyi başarmak gerçekten bu yollardan geçiyor biraz da. Sonuçta bir işin ehli olmak zaten amatör olmaktan başlıyor biraz da. Fakat birisiyle ilgili bir bilgi veya haber yaydığımızda/okudugumuzda olay hep dram dolu yoldan geçiyor, ben de başlıkları böyle atıyorum o halde.

Cansu, şahane bir arp sanatçısı. Kahkaha dolu sen sekrak sohbetinin arkasında kanlı parmaklarla dolu bir hikaye var. O her ne kadar enstrüman sanatçısı olsa da, taşıması gerektiği ağırlıklar var meslek hayatında. Siz arp çalmayı belki beyaz kanatlı meleklerin uçarak yaptığı sanatsal etkinlik zannetseniz de, 40-60 kiloluk arp'i taşırken hiçte kanatlı bir melek olmadığınızı fark ediyorsunuz. 

Cansu'nun ağırlıklarla gelen bir boyun fıtığının ardından, tembellik kaldırmayan bir enstrüman tercih etmiş olması, biraz da aileden gelen bir durum. Nasıl? Yeterince dram dolu oldu mu? Güzel de bir başlık bulursam bence gazeteye manşet bile olabilir. Hatta Cansu kendisi bile hikayesinin bu kadar aci dolu oldugunda sasirir. Arp sanatçısı olmayı ve arp'i geniş geniş konuştuk.

Podcastin başında ve sonunda ufak bir sürpriz var.