Tessa Steenkamp ontwerpt tussen interaction design en de gebouwde omgeving. Die twee perspectieven kloppen ook met haar vooropleidingen: eerst Industrial Design aan de TU Eindhoven en daarna de MSc/MArch Emergent Technologies and Design aan de School of Architecture in London. Na deze opleidingen werkte ze een tijd als service designer bij de Gemeente Amsterdam en bij UNSense, onderdeel van Ben van Berkel's architectenbureau UNStudio. Tessa ziet zichzelf als ontwerper in een Venn-diagram met drie cirkels: 1. de mens en de manier waarop we onszelf organiseren, 2. de technologie en de tools die we gebruiken en 3. onze (bebouwde) omgeving. Dat lijkt mogelijk een beetje op de driehoek/cirkel van onze faculteit met: de technologie, de mensen, de organisatie en het ontwerpen. We praten over interaction design of het ontwerpen om gedrag uit te lokken. Een gebouw of huis, lijkt heel star en weinig flexibel, maar nu al ziet Tessa op Funda dat huizen die eerst met 2 of 3 slaapkamers werden aangeprezen, nu spreken over slaapkamer en werkkamer. Een voorbeeld van How Buildings Learn (van Stewart Brand). We geven dan ook toe beide te houden van de brutalistische betonnen gebouwen zoals de Aula op de TU Delft campus. Daarin ontdekken we ook het verschil tussen hoe architecten naar bewoners en ontwerpers naar gebruikers kijken. Haar tip om beter te begrijpen wat ontwerpen is, is het boek uit de 60er jaren The Image of The City van stedebouwkundige Kevin Lynch te lezen (PDF). In dat boek wordt de stad en de structuur vanuit begrijpelijkheid beschreven. Hoe definiëren bewoners een wijk, waar vinden ze de weg minder goed. Het boek heeft achterin een hele lekkere methode, die je ook kan toepassen op andere vraagstukken. Tessa heeft deze methode gebruikt om de ingewikkeldheid van het openbaar bestuur  in kaart te brengen. Aan het eind gaan we nog verder  door op een paar interessante science-fiction films en boeken. Met als oudste voorbeeld Metropolis van Fritz Lang uit 1927, die gaat over klassenverschil in de stad en allerlei geavanceerde dingen laat zien. Dat doet mij weer denken aan een lekker boek Make It So, waarin getoond wordt hoe interfaces in films later ook interfaces in de echte wereld beïnvloeden. We sluiten af met het boek Highrise van J.G. Ballard over een flat met rijke mensen bovenin en armere mensen onderin. Het mooie is dat in de lockdown Tessa sommige aspecten van het boek herkent en ervaart met haar buren.