Donna ging van moe en zoekend naar gegrond, helder en in control
“Ik was m’n mojo kwijt. Alles voelde zwaar.”
Dat waren de eerste woorden die Donna tegen me zei.
Twee kleine kinderen, een pittige zwangerschap, lang herstel — en ondertussen gewoon doorgaan.
“Ik was mezelf kwijt. Ik voelde me niet meer krachtig. Niet meer helder. Ik wist gewoon niet meer hoe ik verder moest.”
En toch stapte ze in.
Niet omdat het de perfecte timing was.
Maar omdat ze voelde: "ik moet hier iets doorbreken."
En dat deed ze.
“Het leven voelt nu echt lichter.”
“Ik heb mijn spark weer terug.”
“Ik vertrouw weer op mezelf. En zelfs op het grotere plaatje.”
Concreet betekende dat voor Donna:
✅ Weer met rust haar dag beginnen
✅ Keuzes maken die echt kloppen voor haar
✅ Niet meer continu twijfelen of ze ‘het wel goed doet’
En ja, zelfs…
“Ik ben gestopt met snoozen. Serieus. Jarenlang heb ik elke dag gesnoozed. Nu voelt het alsof ik het niet meer nodig heb.”
En in haar werk als closer?
“Ik voel me gegrond. Ik ga nu met veel meer rust en zelfvertrouwen de gesprekken in.”
“Mensen zeggen zelfs dat ze onze gesprekken zó fijn vinden — dat is echt het grootste compliment.”
En weet je wat ze zei over het traject?
“Ik zou dit aanraden aan iedereen die voelt: er zit meer in me, maar ik weet gewoon niet hoe ik erbij kom. Zelfs als je het niet precies kunt uitleggen – het wordt gaandeweg zó helder.”
Ook benieuwd wat ik voor jou kan betekenen?
Je hoeft er niet volledig klaar voor te zijn, alleen maar bereid om te beginnen.