S. D. Karahaliloğlu / TİYATRONLINE Kaybedenler Kulübünden “Üçü Bir Arada”  “Dert sik gibidir; herkes kendininkini en büyük sanır.” Salon kahkahadan kırılıyor ama adam burnundan soluyor. Hayatına son verme aşamasında, karşısındaki iki süzme salak, “Bak dünyada ne dertler var. Otur kalk haline şükret” kıvamında dertlerini yarıştırıyorlar. İş, “benim derdim seninkinden daha büyük” durumuna gelince, adamı sinirden patlatıyorlar. Adam intiharın eşiğine gelmiş, biz de deli gibi gülüyoruz. Yer Karşıyaka Bostanlı Suat Taşer Sahnesi, İstanbul Halk Tiyatrosu, Yunus Emre Gümüş’ün kaleme aldığı “Üçü Bir Arada” oyununu sahneliyor. Farklı yaşlardan üç tane kaybeden, birbirini yılbaşı gecesi buluyor. Yıllardır aynı apartmanda yaşayan ama bir kez bile karşılaşmamış, komşusunu merak etmeyen bu üç yaşama özürlüsü, elektrikler kesilince inlerinden çıkmak zorunda kalıyorlar.    Kova Kaleci (Cem Davran) en yaşlı olanları, intihar eğilimli, takıntılı, her anlamda hasta, bu hayattan kesinlikle sıkılmış ve yılbaşı gecesi “benim derdim, senin derdinden daha büyük” yarışına girecek halde değil. Durumuna bakılırsa adam haklı. Bornozlu (Celil Nalçakan) kendini Don Juan sanan, kadınlarla ilişki kurabilmeyi başarsa çok şey yapacak olan ama iletişim dahi kurmayı beceremeyen çakma Kazanova. Alt yazı (Onur Özaydın) bilgisayarın karşısındaki iskemleye götünden zamkla yapıştırılmış olan, ancak elektrikler kesilince yerinden kalmayı akıl edebilen, internet ve oyun bağımlısı genç çocuk. Bu tamamen aykırı üç karakterin iletişim kurabildiği tek bir dil var o da futbol.