เธอก็ได้ยินเสียงพี่ก้าน ลูกชายของป้าแก้วหัวเราะแล้วพูดเสียงดังเหมือนกับแม่ของเขา

“โอ้ย แม่ หอมมันไม่ยอมออกไปหน้าร้านหรอก เดี๋ยวผม

เอาไปให้เอง โน่น พระเอกหนังแขกมาจอดรถที่เดิมอีกแล้ว...” 

พี่ก้านหัวเราะเหมือนได้แกล้งน้องสาวลูกของน้าก่อนที่จะเดินจากหน้าร้านเข้ามายกกะละมังผักซึ่งล้างเสร็จแล้ว และพูดกับ “หอม”

“... มันก็มาได้ทุกวันเลยเนอะ ตั้งแต่เรามาอยู่ที่นี่ เมื่อก่อน

ไม่เคยเห็นพวกหน้าตาแบบนี้...” พี่ก้านพูดแล้วหัวเราะอีก

บ้าจริง... ผมหอมนึกในใจ ค่อยๆ โผล่หน้าขึ้นมาจากที่กำบังหลังร้านของป้าเพื่อมองหา “พระเอกหนังแขก” 

“เขามาก็ไม่เห็นเกี่ยวอะไรกับหนูนี่ พี่ก้าน มโนอีกแล้ว”