De laatste tijd hoor ik het vaak tijdens mijn sessies. Alsof dichter bij jezelf komen te staan, meteen impliceert dat je ook verder van de ander, je omgeving, komt te staan. Alsof zo'n ontdekkingsreis op zich nog niet spannend genoeg is, voelen velen zich tijdens zulke reis blijkbaar écht alleen. En eerlijk is eerlijk, als het moeilijk is, worden we toch gewoon écht graag omringd door zij die het allemaal net iets zachter kunnen maken?

't is me niet vreemd, integendeel. Ik herken het uit mijn eigen innerlijke reis. Op het dieptepunt leek het wel alsof ik er gans alleen voor stond. Ik schrijf bewust 'leek', want achteraf bekeken stonden er wel heel wat mensen om mij heen.

Ik praat over jasjes, over verschillende mensen in verschillende fases, over diepgang, over zielsverbindingen en vooral: over achterover leunen zodat zij die klaar staan om met jou te verbinden ook écht binnen worden gelaten.

Oh en stiekem (of niet zo stiekem) hoop ik dat deze aflevering je iets minder alleen doet voelen want hé fellow seeker, ik zie je.

Vind STUDIO SEEKERS op @studioseekers.