பிரபு ஒரு சிறிய கிராமத்தில் வாழ்ந்த ஒரு இளைஞன்.  அவர் ஒரு கனிவான மற்றும் மென்மையான ஆன்மாவாக இருந்தார், ஆனால் அவர் மிகவும் தனிமையாகவும் இருந்தார்.  ஒரு நாள், அவர் காட்டில் நடந்து கொண்டிருந்தபோது ஒரு அழகான பெண்மணியைக் கண்டார்.  அவள் ஒரு பாறையில் அமர்ந்திருந்தாள், அவள் சிந்தனையில் மூழ்கியிருந்தாள்.  பிரபு அவளை நெருங்கி அவள் நலமா என்று கேட்டான்.  அந்தப் பெண் அவனைப் பார்த்துச் சிரித்தாள்.  அவள் பெயர் மாயா என்றும், அவள் ஒரு மாயை என்றும் சொன்னாள்.  பிரபு குழப்பமடைந்தார், ஆனால் அவரும் ஆர்வமாக இருந்தார்.  அதற்கு என்ன அர்த்தம் என்று மாயாவிடம் கேட்டார்.  தான் உண்மையான நபர் அல்ல, மாறாக பிரபுவின் கற்பனையில் உருவான ஒரு உருவம் என்று மாயா விளக்கினார்.  அவள் அவனது தனிமையால் உருவாக்கப்பட்டவள் என்றும், காதலிக்க ஒருவரைக் கண்டவுடன் அவள் காணாமல் போவதாகவும் சொன்னாள்.  இதனால் பிரபு வருத்தப்பட்டாலும் மாயா சொல்வது சரிதான் என்று அவருக்கும் தெரியும்.  அவளை மிஸ் பண்ணுவேன் என்று சொல்லிவிட்டு விடைபெற்றான்.  மாயா சிரித்துக்கொண்டே கை அசைத்து விடைபெற்று மறைந்தாள். பிரபு அவளை மீண்டும் பார்க்கவில்லை, ஆனால் அவனும் அவளை மறக்கவில்லை.  அவன் அவளைப் பற்றி அடிக்கடி நினைத்துக்கொண்டான், அவள் இன்னும் எங்காவது வெளியே இருக்கிறாளா என்று அவன் ஒவ்வொரு நாளும் தேடிக் கொண்டிருக்கிறான் .... நன்றி