W pierwszej części rozmowy o najnowszych wydawnictwach koncertowych Davida Gilmoura omawiamy koncert Live At The Circus Maximus. Film powstał na bazie 3 koncertów w Rzymie, od 1 do 3 października. Wydany 17 października na Blu-Ray i DVD zawiera także dokumenty z trasy i materiały bonusowe – między innymi z prób.
Druga część odcinka poświęcona albumowi The Luck And Strange Concerts już 7 listopada!
David Gilmour na jednej scenie z Paulem McCartneyem, B.B. Kingiem czy Kate Bush. Roger Waters – z Jeffem Beckiem czy Foo Fighters, a Nick Mason – z Edem Sheeranem i Mikem Rutherfordem. To nie lista życzeń, a współprace, które naprawdę miały miejsce. W tym odcinku podsumowujemy sceniczne i studyjne występy gościnne członków Pink Floyd. Przypominamy także koncerty solowe, w trakcie których na scenie pojawiało się co najmniej dwóch Floydów.
Ten odcinek poświęcamy okołofilmowym projektom Pink Floyd – począwszy od psychodelicznych improwizacji w filmie Tonite Let's All Make Love In London, przez Zabriskie Point, aż po lata 90., gdzie Floydzi zaprezentowali dokument z wyścigu La Carrera Panamericana. Sporą część rozmowy poświęcimy także filmowi The Wall (Ściana) w reżyserii Alana Parkera. To z pewnością największy projekt filmowy Pink Floyd – ilustrował koncept album wydany w 1979 roku.
Radio K.A.O.S. to album będący audycją fikcyjnej rozgłośni z Los Angeles. Stworzony przez Rogera Watersa do spółki z producentem, Ianem Ritchiem, wyróżnia się brzmieniem charakterystycznym dla końcówki lat 80. W ciągu 40 minut poznajemy historię Billy'ego, niepełnosprawnego Walijczyka, który potrafi odbierać fale radiowe i komunikuje się z rozgłośnią z pomocą syntezatora mowy. Tłem dla historii chłopaka są m.in. protesty górników w Wielkiej Brytanii oraz groźba światowego konfliktu nuklearnego.
Po odejściu z Pink Floyd, koledzy z zespołu nie opuścili Syda Barretta. Nieszablonowy artysta otrzymał ich wsparcie pracując w studiu nad albumami The Madcap Laughs i Barrett. Obie płyty zostały wydane w 1970 roku, a w sesjach nagraniowych mocno udzielali się producencko i/lub muzycznie: David Gilmour, Roger Waters oraz Richard Wright. W odcinku numer 85 porównujemy obie płyty i zastanawiamy się w jakim kierunku artystycznym podążył Syd – który z roku na rok wyrażał coraz mniejsze zainteresowanie muzyką.
Bez laserów czy okrągłego ekranu, za to z instrumentami akustycznymi i w kameralnej atmosferze – tak wyglądały koncerty Davida Gilmoura w Londynie i Paryżu w latach 2001-2002. Gitarzysta prezentował wtedy w akustycznej formie przekrój utworów Pink Floyd, ale także swoje ulubione utwory innych wykonawców – w tym Syda Barretta. Pierwszy z sześciu występów został zarejestrowany i wydany na DVD jako "David Gilmour In Concert " – i o nim w najnowszym odcinku Spodka Tajemnic.
1 sierpnia zapis z dwóch praskich koncertów Rogera Watersa ukazał się na nośnikach fizycznych i w serwisach streamingowych. This Is Not A Drill – jaka to była trasa? Na pewno mroczna i nastawiona na bardzo bezpośredni przekaz. W dodatku realizowana w czasie, gdy Waters szokował opinię publiczną kolejnymi kontrowersyjnymi wypowiedziami. W najnowszym odcinku Spodka Tajemnic przyglądamy się temu, co działo się na przestrzeni lat 2022-2023 i podsumowujemy najnowsze wydawnictwo.
W ramach trasy Us + Them Roger Waters często zaskakiwał swoich odbiorców. Spontanicznie zmieniał utwory grane na bis, przypominając mniej oczywiste kompozycje. Gdzieniegdzie zmieniał także struktury i rozwiązania aranżacyjne znanych utworów Pink Floyd. W tym odcinku podsumowujemy serię 157 koncertów z lat 2017-18 – przypominamy polskie występy w Tauron Arenie oraz ERGO Arenie i przywołujemy najciekawsze momenty trasy. Rozmowa skręca również w stronę filmu koncertowego i soundtracku, który ukazał się w 2019 roku.
Co mówią nam dema? Wiele – jakie były pierwotne pomysły muzyków i jaki klimat chcieli uzyskać w danych utworach. Dema dają także twórcom przestrzeń do eksperymentów, które później, w studiu, bywają najczęściej ograniczane. W dzisiejszym odcinku przyglądamy się znanym utworom i albumom Pink Floyd w wersji demo. Jak brzmiały pierwsze wersje Welcome To The Machine, Time czy High Hopes? Zapraszamy!
More to soundtrack do filmu Barbeta Schroedera o tym samym tytule. To także najszybciej stworzony album Pink Floyd, zarejestrowany w Londynie w kilka dni. Ten spontaniczny projekt daje nam szansę poznać zespół w kilku odsłonach – rockowej, balladowej, psychodelicznej i czysto ilustracyjnej. Muzycy przygotowywali kompozycje z myślą o konkretnych scenach w filmie.
Oprócz oficjalnych wydawnictw koncertowych, takich jak Live At Pompeii czy Live In Gdańsk, w sieci znajdziemy wiele występów Davida Gilmoura zarejestrowanych profesjonalnie (lub półprofesjonalnie), ale nigdy niewydanych na nośnikach czy w streamingu. To między innymi koncerty z trasy z 1984 roku, występ promujący pierwszy solowy album Davida, a nawet... zeszłoroczne koncerty z Rzymu.
Wiosną 1969 roku Pink Floyd, w ramach krótkiej trasy koncertowej, zaprezentował suitę The Man and The Journey – opowieść o codzienności i tajemniczej podróży. Na potrzeby konceptu, zespół przygotował nowe kompozycje i wrócił do utworów z poprzednich lat, którym nadał nowe tytuły. Występom towarzyszyły elementy performance'u (m.in. zbijanie stołu i parzenie herbaty) oraz efekty dźwiękowe z taśmy.
Małe sprostowania:
– W lutym 1969 roku zakończona została praca nad albumem More, ale jego premiera miała miejsce w czerwcu, już w trakcie trasy z suitami The Man and The Journey.
– Pomimo „dożywotniego zakazu” gry w Royal Albert Hall, Pink Floyd zagrał koncert w tej sali już niecały rok później – w lutym 1970 roku.
"Mój głos i gitara zapewniają spójność wszystkich utworów" przekonywał David Gilmour przy okazji premiery albumu Rattle That Lock w 2015 roku. Było to stwierdzenie o tyle istotne, że na płycie słyszymy prawdziwy miks gatunków – od przebojowego rocka, przez ballady w klimacie Pink Floyd, walc w stylu Leonarda Cohena czy granie akustyczne, na jazzie kończąc. Jak Rattle That Lock brzmi po 10 latach od premiery?
Po The Wall i The Final Cut Roger Waters powrócił do konceptu powstałego jeszcze w 1977 roku. Album The Pros And Cons Of Hitch Hiking to historia oparta na snach. To wizualizacja pokus i wiele nagłych zwrotów akcji. Płyta traktująca o relacjach w związkach, została nagrana z plejadą uznanych muzyków – m.in. Ericiem Claptonem, Andym Newmarkiem, Melem Collinsem i Michaelem Kamenem.
Każdy muzyk podświadomie przemyca w swojej twórczości rozwiązania z zasłyszanych wcześniej kompozycji. Dlatego w tym odcinku przyglądamy się najważniejszym twórcom wymienianym przez muzyków Pink Floyd jako ich inspiracje. To między innymi Beatlesi, Leonard Cohen czy Jeff Beck, ale również muzycy jazzowi i klasyczni. Wśród nich jest nawet jeden Polak!
Po odcinku poświęconym artykułom o Pink Floyd, tym razem przeglądamy zbiory Michała – książki, programy koncertowe, bilety oraz autografy.
Gośćmi Spodka Tajemnic są Dave Fowler (gitara) i Chris Barnes (wokal) z The Australian Pink Floyd Show. Czy hologramy zastąpią cover bandy? Dlaczego amerykanie nie znają Dogs? Czy w występach australijskiego Pink Floyd jest miejsce na improwizację? To tylko niektóre wątki rozmowy, którą nagraliśmy przed koncertem „Aussie Floyd” we wrocławskiej Hali Stulecia.
Nowy album Pink Floyd, koncert Davida Gilmoura we Wrocławiu czy plany albumowe Rogera Watersa – w tym odcinku odkopujemy najciekawsze wycinki z gazet z lat 2011-2020. To artykuły z magazynów muzycznych i dzienników, ale także materiały promocyjne związane z koncertami i płytami. Wybraliśmy dla Was najciekawsze z nich!
Ostatnie wydarzenie w amfiteatrze w starożytnych Pompejach miało miejsce w I wieku n.e. Pierwszym – po osiemnastu wiekach przerwy – był wyjątkowy koncert Pink Floyd w 1971 roku. Za namową reżysera Adriana Mabena, zespół wykonał w ciągu czterech dni zbiór utworów – z Echoes czy Set The Controls For The Heart Of The Sun na czele. Efektem jest niezwykły film, prezentujący grę zespołu w pustej przestrzeni amfiteatru.
W latach 80. ukazały się dwa albumy solowe perkusisty Pink Floyd – Nick Mason's Fictitious Sports i Profiles. W boksie Unattended Luggage z 2018 roku – oprócz dwóch wspomnianych – po raz pierwszy wydany został także soundtrack do filmu White Of The Eye z 1987 roku. W latach 80. Nick pracował bowiem jako twórca muzyki nie tylko filmowej, ale także reklamowej. Ten odcinek poświęcimy wspomnianemu materiałowi oraz osobom, które współtworzyły go wraz z Nickiem – Carli Bley, Robertowi Wyattowi czy Rickowi Fennowi.