Deel 4 - Inzichten op de inhoud
In dit vierde en laatste deel van de serie Samenleven nu en straks reageren twee vertegenwoordigers van de leeftijdsgroepen waar je naar hebt kunnen luisteren op wat is gezegd.
Marie-Jeanne Boltong is 68 en lid van de Raad van Ouderen, een adviesorgaan voor de minister van Langdurige Zorg en Sport. Zij spreekt op persoonlijke titel. Haar evenknie is Michiel Steegers, 27 jaar en projectleider studentparticipatie aan het ROC Mondriaan in Den Haag.
Marie-Jeanne Boltong, zelf ook afkomstig uit Limburg, roemt de wijze waarop Lieve en Felicitas verantwoordelijkheid nemen voor hun toekomst. Bij Agatha in Amsterdam en ook in eigen kring ziet zij echter dat de gebreken die gepaard gaan aan de ouderdom, en hoe daar mee om te gaan, een lastig onderwerp blijven. De jeugd vliegt uit naar binnen- en buitenland, dus ouderen moeten er rekening mee houden dat eventuele mantelzorg van die kant onzeker is.
Michiel Steegers ziet dat veel studenten aan zijn school moeite hebben met de keuzes die zij voor hun toekomst moeten maken. Mondriaan begint daarom met brede opleidingen, zodat zij gaandeweg achter hun voorkeuren kunnen komen. Maar er ook mensen die al jong weten dat ze bijvoorbeeld onderwaterlasser willen worden, net zoals Diego (21) uit Maastricht (deel 1) al weet dat als hij als dakdekker gebakken zit voor de rest van zijn leven.
Waar en wanneer komen de werelden van jongeren en ouderen samen? Nu, want dat is feitelijk in de samenleving zoals die thans bestaat: gevormd door de vorige generatie, om op hun eigen manier voort te zetten door de volgende generatie.
Michiel ziet echter dat nog weinig jongeren zich in staat voelen de problemen van die samenleving aan te pakken. Marie-Jeanne herkent een lichtpuntje in klimaatactiviste Cato (deel 1), die op de barricades klimt. Maar anders dan vroegere generaties, ziet zij jongeren in deze tijd te weinig in het geweer komen tegen klemmende maatschappelijke kwesties.
Marie-Jeanne ziet dat diversiteit helaas leidt tot meer bubbels waar mensen in willen blijven leven. Integratie blijft achterwege. Op het Mondriaan deed zich dat op een andere manier voor. Tijdens corona zijn de introductie-uitjes twee jaar achterwege gebleven en dat stond een goede mix van studenten in de weg.
Tot besluit laat Maroesjka Versantvoort van het SCP haar licht schijnen over de onderwerpen en meningen die mensen in de podcastserie naar voren brengen. Maroesjka leidt het programma 'De diverse bevolking van Nederland - Samenleven nu en in de toekomst' bij het SCP. Dat programma moet antwoorden geven op de vraag hoe we in Nederland vorm kunnen geven aan ‘samenleven in verscheidenheid’. Het SCP kijkt daarbij naar onder meer vergrijzing, de leeftijdsopbouw van de bevolking, migratie, de verdergaande digitalisering, flexibilisering van de arbeidsmarkt en globalisering.
Waarom deze podcastserie? Veel publicaties van het SCP gaan over mensen, vooral mensen in groepen. Met deze podcastserie krijgen mensen binnen die groepen een stem. Die mensen brengen ook nieuwe observaties naar boven, zoals de hang van jongeren naar het buitenland - uitgaande migratie. Wat zou dit kunnen betekenen voor Nederland?
In het onderscheid dat wordt gemaakt tussen stad en dorp, jong en oud en verschillende delen van Nederland, gaat het niet alleen om de verschillen. Ook de overeenkomsten tellen, zoals de reflectie van mensen op de toekomst.
Maroesjka vindt het een positief teken dat mensen zeggen behoefte te hebben aan het overbruggen van verschillen. Aan de andere kant kiezen mensen voor een eigen bubbel, maar vroeger gebeurde er vergelijkbaars en heette het verzuiling. Organiseert de burger die verzuiling nu zelf?
Maroesjka vindt het een goed signaal dat de mensen in de podcast de tijd nemen om te praten over samen leven. Het is een belangrijk onderwerp voor ze en dat biedt perspectief voor een gezamenlijke toekomst.
All content for Sociaal en Cultureel Planbureau is the property of Sociaal en Cultureel Planbureau and is served directly from their servers
with no modification, redirects, or rehosting. The podcast is not affiliated with or endorsed by Podjoint in any way.
Deel 4 - Inzichten op de inhoud
In dit vierde en laatste deel van de serie Samenleven nu en straks reageren twee vertegenwoordigers van de leeftijdsgroepen waar je naar hebt kunnen luisteren op wat is gezegd.
Marie-Jeanne Boltong is 68 en lid van de Raad van Ouderen, een adviesorgaan voor de minister van Langdurige Zorg en Sport. Zij spreekt op persoonlijke titel. Haar evenknie is Michiel Steegers, 27 jaar en projectleider studentparticipatie aan het ROC Mondriaan in Den Haag.
Marie-Jeanne Boltong, zelf ook afkomstig uit Limburg, roemt de wijze waarop Lieve en Felicitas verantwoordelijkheid nemen voor hun toekomst. Bij Agatha in Amsterdam en ook in eigen kring ziet zij echter dat de gebreken die gepaard gaan aan de ouderdom, en hoe daar mee om te gaan, een lastig onderwerp blijven. De jeugd vliegt uit naar binnen- en buitenland, dus ouderen moeten er rekening mee houden dat eventuele mantelzorg van die kant onzeker is.
Michiel Steegers ziet dat veel studenten aan zijn school moeite hebben met de keuzes die zij voor hun toekomst moeten maken. Mondriaan begint daarom met brede opleidingen, zodat zij gaandeweg achter hun voorkeuren kunnen komen. Maar er ook mensen die al jong weten dat ze bijvoorbeeld onderwaterlasser willen worden, net zoals Diego (21) uit Maastricht (deel 1) al weet dat als hij als dakdekker gebakken zit voor de rest van zijn leven.
Waar en wanneer komen de werelden van jongeren en ouderen samen? Nu, want dat is feitelijk in de samenleving zoals die thans bestaat: gevormd door de vorige generatie, om op hun eigen manier voort te zetten door de volgende generatie.
Michiel ziet echter dat nog weinig jongeren zich in staat voelen de problemen van die samenleving aan te pakken. Marie-Jeanne herkent een lichtpuntje in klimaatactiviste Cato (deel 1), die op de barricades klimt. Maar anders dan vroegere generaties, ziet zij jongeren in deze tijd te weinig in het geweer komen tegen klemmende maatschappelijke kwesties.
Marie-Jeanne ziet dat diversiteit helaas leidt tot meer bubbels waar mensen in willen blijven leven. Integratie blijft achterwege. Op het Mondriaan deed zich dat op een andere manier voor. Tijdens corona zijn de introductie-uitjes twee jaar achterwege gebleven en dat stond een goede mix van studenten in de weg.
Tot besluit laat Maroesjka Versantvoort van het SCP haar licht schijnen over de onderwerpen en meningen die mensen in de podcastserie naar voren brengen. Maroesjka leidt het programma 'De diverse bevolking van Nederland - Samenleven nu en in de toekomst' bij het SCP. Dat programma moet antwoorden geven op de vraag hoe we in Nederland vorm kunnen geven aan ‘samenleven in verscheidenheid’. Het SCP kijkt daarbij naar onder meer vergrijzing, de leeftijdsopbouw van de bevolking, migratie, de verdergaande digitalisering, flexibilisering van de arbeidsmarkt en globalisering.
Waarom deze podcastserie? Veel publicaties van het SCP gaan over mensen, vooral mensen in groepen. Met deze podcastserie krijgen mensen binnen die groepen een stem. Die mensen brengen ook nieuwe observaties naar boven, zoals de hang van jongeren naar het buitenland - uitgaande migratie. Wat zou dit kunnen betekenen voor Nederland?
In het onderscheid dat wordt gemaakt tussen stad en dorp, jong en oud en verschillende delen van Nederland, gaat het niet alleen om de verschillen. Ook de overeenkomsten tellen, zoals de reflectie van mensen op de toekomst.
Maroesjka vindt het een positief teken dat mensen zeggen behoefte te hebben aan het overbruggen van verschillen. Aan de andere kant kiezen mensen voor een eigen bubbel, maar vroeger gebeurde er vergelijkbaars en heette het verzuiling. Organiseert de burger die verzuiling nu zelf?
Maroesjka vindt het een goed signaal dat de mensen in de podcast de tijd nemen om te praten over samen leven. Het is een belangrijk onderwerp voor ze en dat biedt perspectief voor een gezamenlijke toekomst.
Samenleven nu en straks - 2 Friesland en Groningen
Sociaal en Cultureel Planbureau
36 minutes 46 seconds
10 months ago
Samenleven nu en straks - 2 Friesland en Groningen
Hoe is het gesteld met de gemeenschapszin in Friesland en Groningen, in de stad en op het land, tussen jong en oud? Dick (62) Jellie (56) wonen in Oudebiltzijl, vlak onder de Friese Noordzeekust. De inwoners stonden voor hen klaar toen ze een ernstig motorongeluk kregen. Dick belandde daardoor in een rolstoel. Ze zien het dorp wel veranderen, want Randstedelingen met een dikke beurs kopen de huizen op, waardoor er voor de jeugd geen plaats meer is.
In het Friese Britsum deelt Hendrika (50+) die observatie. Niettemin zijn volgens haar 'buitenstaanders' (dat ben je als je niet in het dorp bent geboren) vooral welkom als ze meedraaien in het collectief. Zij en haar partner Miguel werken in de psychische gezondheidszorg en zien dat voor veel mensen de maatschappij te complex wordt. Dan is alle hulp die je in eigen omgeving kunt krijgen zeer welkom.
Alex (30), die iets verderop in Cornjum woont, is van mening dat de overheid het mensen veel te moeilijk maakt om uit te vinden van welke financiële regelingen ze gebruik kunnen maken. Om de nood enigszins te lenigen, distribueert hij voedings- en verzorgingsproducten vanuit kastjes in zijn voortuin. Omwonenden dragen bij.
Hein (77, 'Fries' sinds 50 jaar) en Wietske (67, Friezin) in Oude Leije zien beiden de Westerse cultuur ineen vallen, zonder dat er iets behoorlijks voor in de plaats komt. “Alles gaat naar de knoppen, het draait alleen nog maar om geld.” Hein is beeldend kunstenaar en Wietske maakt interieurs voor oldtimers. Ze koesteren het moois dat er nog is, zoals hun Citroen DS en de gemoderniseerde dorpsboerderij waar ze in wonen.
In de dieseltrein van Leeuwarden naar Groningen vinden studenten Silke (20) en Eske Marije (20) dat sociale media te veel druk op jongeren uitoefenen. Als je voortdurend weet hoe anderen het doen, heb je de neiging daar bovenuit te willen stijgen. “Maar een acht is goed genoeg!”
In de Leeuwarderstraat in Groningen willen beeldend kunstenaar Ruud (77) en zijn oud-leerlinge Marieke (56) graag hun woonervaring delen. Ruud woont in die straat, die vol zit met studenten met wie hij geen relatie heeft - trouwens ook niet met anderen. Hij zegt alleen zijn buurman Jaap gedag. Die betrekkelijke anonimiteit stelt Ruud op prijs.
Marieke woont al dertig jaar in de Viaductstraat, een bekende plek in Groningen waar in de jaren zeventig de destijds tot sloop voorbestemde panden zijn gekraakt. Er is een woongemeenschap gegroeid die nog steeds stand houdt en waar ook mensen 'met afstand tot de samenleving' een heenkomen vinden.
Sam (17), Sterre (16) en Gwen (16) vertellen op het terras van het Groninger Museum dat corona de jeugd van tegenwoordig enigszins mensenschuw heeft gemaakt. Ze hebben namelijk te weinig 'sociale ervaring' opgedaan. Evenals hun leeftijdgenoten in Limburg zien Sam en Sterre een toekomst voor zich weggelegd in het buitenland.
Tot besluit van dit deel blijkt de slechtziende man die trekharmonica speelt in het straatje bij de Groningse Pathébioscoop vele kanten van het leven te kennen. Hij gunt ieder zijn plaats onder de zon, zolang 'ze' zich maar sociaal gedragen, niet proberen zijn apparatuur te stelen en hem ook niet hun geloof proberen op te dringen. Een realist dus, die zijn repertoire aanpast aan de taal die hij in het straatje voorbij hoort komen. En dat zijn er vele.
Sociaal en Cultureel Planbureau
Deel 4 - Inzichten op de inhoud
In dit vierde en laatste deel van de serie Samenleven nu en straks reageren twee vertegenwoordigers van de leeftijdsgroepen waar je naar hebt kunnen luisteren op wat is gezegd.
Marie-Jeanne Boltong is 68 en lid van de Raad van Ouderen, een adviesorgaan voor de minister van Langdurige Zorg en Sport. Zij spreekt op persoonlijke titel. Haar evenknie is Michiel Steegers, 27 jaar en projectleider studentparticipatie aan het ROC Mondriaan in Den Haag.
Marie-Jeanne Boltong, zelf ook afkomstig uit Limburg, roemt de wijze waarop Lieve en Felicitas verantwoordelijkheid nemen voor hun toekomst. Bij Agatha in Amsterdam en ook in eigen kring ziet zij echter dat de gebreken die gepaard gaan aan de ouderdom, en hoe daar mee om te gaan, een lastig onderwerp blijven. De jeugd vliegt uit naar binnen- en buitenland, dus ouderen moeten er rekening mee houden dat eventuele mantelzorg van die kant onzeker is.
Michiel Steegers ziet dat veel studenten aan zijn school moeite hebben met de keuzes die zij voor hun toekomst moeten maken. Mondriaan begint daarom met brede opleidingen, zodat zij gaandeweg achter hun voorkeuren kunnen komen. Maar er ook mensen die al jong weten dat ze bijvoorbeeld onderwaterlasser willen worden, net zoals Diego (21) uit Maastricht (deel 1) al weet dat als hij als dakdekker gebakken zit voor de rest van zijn leven.
Waar en wanneer komen de werelden van jongeren en ouderen samen? Nu, want dat is feitelijk in de samenleving zoals die thans bestaat: gevormd door de vorige generatie, om op hun eigen manier voort te zetten door de volgende generatie.
Michiel ziet echter dat nog weinig jongeren zich in staat voelen de problemen van die samenleving aan te pakken. Marie-Jeanne herkent een lichtpuntje in klimaatactiviste Cato (deel 1), die op de barricades klimt. Maar anders dan vroegere generaties, ziet zij jongeren in deze tijd te weinig in het geweer komen tegen klemmende maatschappelijke kwesties.
Marie-Jeanne ziet dat diversiteit helaas leidt tot meer bubbels waar mensen in willen blijven leven. Integratie blijft achterwege. Op het Mondriaan deed zich dat op een andere manier voor. Tijdens corona zijn de introductie-uitjes twee jaar achterwege gebleven en dat stond een goede mix van studenten in de weg.
Tot besluit laat Maroesjka Versantvoort van het SCP haar licht schijnen over de onderwerpen en meningen die mensen in de podcastserie naar voren brengen. Maroesjka leidt het programma 'De diverse bevolking van Nederland - Samenleven nu en in de toekomst' bij het SCP. Dat programma moet antwoorden geven op de vraag hoe we in Nederland vorm kunnen geven aan ‘samenleven in verscheidenheid’. Het SCP kijkt daarbij naar onder meer vergrijzing, de leeftijdsopbouw van de bevolking, migratie, de verdergaande digitalisering, flexibilisering van de arbeidsmarkt en globalisering.
Waarom deze podcastserie? Veel publicaties van het SCP gaan over mensen, vooral mensen in groepen. Met deze podcastserie krijgen mensen binnen die groepen een stem. Die mensen brengen ook nieuwe observaties naar boven, zoals de hang van jongeren naar het buitenland - uitgaande migratie. Wat zou dit kunnen betekenen voor Nederland?
In het onderscheid dat wordt gemaakt tussen stad en dorp, jong en oud en verschillende delen van Nederland, gaat het niet alleen om de verschillen. Ook de overeenkomsten tellen, zoals de reflectie van mensen op de toekomst.
Maroesjka vindt het een positief teken dat mensen zeggen behoefte te hebben aan het overbruggen van verschillen. Aan de andere kant kiezen mensen voor een eigen bubbel, maar vroeger gebeurde er vergelijkbaars en heette het verzuiling. Organiseert de burger die verzuiling nu zelf?
Maroesjka vindt het een goed signaal dat de mensen in de podcast de tijd nemen om te praten over samen leven. Het is een belangrijk onderwerp voor ze en dat biedt perspectief voor een gezamenlijke toekomst.
