Deel 4 - Inzichten op de inhoud
In dit vierde en laatste deel van de serie Samenleven nu en straks reageren twee vertegenwoordigers van de leeftijdsgroepen waar je naar hebt kunnen luisteren op wat is gezegd.
Marie-Jeanne Boltong is 68 en lid van de Raad van Ouderen, een adviesorgaan voor de minister van Langdurige Zorg en Sport. Zij spreekt op persoonlijke titel. Haar evenknie is Michiel Steegers, 27 jaar en projectleider studentparticipatie aan het ROC Mondriaan in Den Haag.
Marie-Jeanne Boltong, zelf ook afkomstig uit Limburg, roemt de wijze waarop Lieve en Felicitas verantwoordelijkheid nemen voor hun toekomst. Bij Agatha in Amsterdam en ook in eigen kring ziet zij echter dat de gebreken die gepaard gaan aan de ouderdom, en hoe daar mee om te gaan, een lastig onderwerp blijven. De jeugd vliegt uit naar binnen- en buitenland, dus ouderen moeten er rekening mee houden dat eventuele mantelzorg van die kant onzeker is.
Michiel Steegers ziet dat veel studenten aan zijn school moeite hebben met de keuzes die zij voor hun toekomst moeten maken. Mondriaan begint daarom met brede opleidingen, zodat zij gaandeweg achter hun voorkeuren kunnen komen. Maar er ook mensen die al jong weten dat ze bijvoorbeeld onderwaterlasser willen worden, net zoals Diego (21) uit Maastricht (deel 1) al weet dat als hij als dakdekker gebakken zit voor de rest van zijn leven.
Waar en wanneer komen de werelden van jongeren en ouderen samen? Nu, want dat is feitelijk in de samenleving zoals die thans bestaat: gevormd door de vorige generatie, om op hun eigen manier voort te zetten door de volgende generatie.
Michiel ziet echter dat nog weinig jongeren zich in staat voelen de problemen van die samenleving aan te pakken. Marie-Jeanne herkent een lichtpuntje in klimaatactiviste Cato (deel 1), die op de barricades klimt. Maar anders dan vroegere generaties, ziet zij jongeren in deze tijd te weinig in het geweer komen tegen klemmende maatschappelijke kwesties.
Marie-Jeanne ziet dat diversiteit helaas leidt tot meer bubbels waar mensen in willen blijven leven. Integratie blijft achterwege. Op het Mondriaan deed zich dat op een andere manier voor. Tijdens corona zijn de introductie-uitjes twee jaar achterwege gebleven en dat stond een goede mix van studenten in de weg.
Tot besluit laat Maroesjka Versantvoort van het SCP haar licht schijnen over de onderwerpen en meningen die mensen in de podcastserie naar voren brengen. Maroesjka leidt het programma 'De diverse bevolking van Nederland - Samenleven nu en in de toekomst' bij het SCP. Dat programma moet antwoorden geven op de vraag hoe we in Nederland vorm kunnen geven aan ‘samenleven in verscheidenheid’. Het SCP kijkt daarbij naar onder meer vergrijzing, de leeftijdsopbouw van de bevolking, migratie, de verdergaande digitalisering, flexibilisering van de arbeidsmarkt en globalisering.
Waarom deze podcastserie? Veel publicaties van het SCP gaan over mensen, vooral mensen in groepen. Met deze podcastserie krijgen mensen binnen die groepen een stem. Die mensen brengen ook nieuwe observaties naar boven, zoals de hang van jongeren naar het buitenland - uitgaande migratie. Wat zou dit kunnen betekenen voor Nederland?
In het onderscheid dat wordt gemaakt tussen stad en dorp, jong en oud en verschillende delen van Nederland, gaat het niet alleen om de verschillen. Ook de overeenkomsten tellen, zoals de reflectie van mensen op de toekomst.
Maroesjka vindt het een positief teken dat mensen zeggen behoefte te hebben aan het overbruggen van verschillen. Aan de andere kant kiezen mensen voor een eigen bubbel, maar vroeger gebeurde er vergelijkbaars en heette het verzuiling. Organiseert de burger die verzuiling nu zelf?
Maroesjka vindt het een goed signaal dat de mensen in de podcast de tijd nemen om te praten over samen leven. Het is een belangrijk onderwerp voor ze en dat biedt perspectief voor een gezamenlijke toekomst.
All content for Sociaal en Cultureel Planbureau is the property of Sociaal en Cultureel Planbureau and is served directly from their servers
with no modification, redirects, or rehosting. The podcast is not affiliated with or endorsed by Podjoint in any way.
Deel 4 - Inzichten op de inhoud
In dit vierde en laatste deel van de serie Samenleven nu en straks reageren twee vertegenwoordigers van de leeftijdsgroepen waar je naar hebt kunnen luisteren op wat is gezegd.
Marie-Jeanne Boltong is 68 en lid van de Raad van Ouderen, een adviesorgaan voor de minister van Langdurige Zorg en Sport. Zij spreekt op persoonlijke titel. Haar evenknie is Michiel Steegers, 27 jaar en projectleider studentparticipatie aan het ROC Mondriaan in Den Haag.
Marie-Jeanne Boltong, zelf ook afkomstig uit Limburg, roemt de wijze waarop Lieve en Felicitas verantwoordelijkheid nemen voor hun toekomst. Bij Agatha in Amsterdam en ook in eigen kring ziet zij echter dat de gebreken die gepaard gaan aan de ouderdom, en hoe daar mee om te gaan, een lastig onderwerp blijven. De jeugd vliegt uit naar binnen- en buitenland, dus ouderen moeten er rekening mee houden dat eventuele mantelzorg van die kant onzeker is.
Michiel Steegers ziet dat veel studenten aan zijn school moeite hebben met de keuzes die zij voor hun toekomst moeten maken. Mondriaan begint daarom met brede opleidingen, zodat zij gaandeweg achter hun voorkeuren kunnen komen. Maar er ook mensen die al jong weten dat ze bijvoorbeeld onderwaterlasser willen worden, net zoals Diego (21) uit Maastricht (deel 1) al weet dat als hij als dakdekker gebakken zit voor de rest van zijn leven.
Waar en wanneer komen de werelden van jongeren en ouderen samen? Nu, want dat is feitelijk in de samenleving zoals die thans bestaat: gevormd door de vorige generatie, om op hun eigen manier voort te zetten door de volgende generatie.
Michiel ziet echter dat nog weinig jongeren zich in staat voelen de problemen van die samenleving aan te pakken. Marie-Jeanne herkent een lichtpuntje in klimaatactiviste Cato (deel 1), die op de barricades klimt. Maar anders dan vroegere generaties, ziet zij jongeren in deze tijd te weinig in het geweer komen tegen klemmende maatschappelijke kwesties.
Marie-Jeanne ziet dat diversiteit helaas leidt tot meer bubbels waar mensen in willen blijven leven. Integratie blijft achterwege. Op het Mondriaan deed zich dat op een andere manier voor. Tijdens corona zijn de introductie-uitjes twee jaar achterwege gebleven en dat stond een goede mix van studenten in de weg.
Tot besluit laat Maroesjka Versantvoort van het SCP haar licht schijnen over de onderwerpen en meningen die mensen in de podcastserie naar voren brengen. Maroesjka leidt het programma 'De diverse bevolking van Nederland - Samenleven nu en in de toekomst' bij het SCP. Dat programma moet antwoorden geven op de vraag hoe we in Nederland vorm kunnen geven aan ‘samenleven in verscheidenheid’. Het SCP kijkt daarbij naar onder meer vergrijzing, de leeftijdsopbouw van de bevolking, migratie, de verdergaande digitalisering, flexibilisering van de arbeidsmarkt en globalisering.
Waarom deze podcastserie? Veel publicaties van het SCP gaan over mensen, vooral mensen in groepen. Met deze podcastserie krijgen mensen binnen die groepen een stem. Die mensen brengen ook nieuwe observaties naar boven, zoals de hang van jongeren naar het buitenland - uitgaande migratie. Wat zou dit kunnen betekenen voor Nederland?
In het onderscheid dat wordt gemaakt tussen stad en dorp, jong en oud en verschillende delen van Nederland, gaat het niet alleen om de verschillen. Ook de overeenkomsten tellen, zoals de reflectie van mensen op de toekomst.
Maroesjka vindt het een positief teken dat mensen zeggen behoefte te hebben aan het overbruggen van verschillen. Aan de andere kant kiezen mensen voor een eigen bubbel, maar vroeger gebeurde er vergelijkbaars en heette het verzuiling. Organiseert de burger die verzuiling nu zelf?
Maroesjka vindt het een goed signaal dat de mensen in de podcast de tijd nemen om te praten over samen leven. Het is een belangrijk onderwerp voor ze en dat biedt perspectief voor een gezamenlijke toekomst.
In de podcastserie 'Samenleven nu en in de toekomst' van het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) krijgen inwoners van Nederland de vraag voorgelegd hoe zij vinden dat we met elkaar omgaan. En of dat garanties biedt voor de toekomst. Podcastmaker Peter de Ruiter ging voor het SCP op pad en sprak jongeren en ouderen. Deze mensen wonen in het noorden, het zuiden en in het westen van het land. Ze zijn geselecteerd op hun leeftijd, hun verhaal of liepen toevallig op straat. Het resultaat is een mix van ervaringen, meningen en toekomstvisies. Dit keer geen representatieve steekproef, maar voldoende stof tot nadenken en reflectie, in vier delen.
Deze serie is onderdeel van het onderzoeksprogramma 'De diverse bevolking van Nederland - Samenleven nu en straks’ van het SCP.
Deel 1 - Limburg
In Limburg komen mensen aan het woord die hun leven nog voor zich hebben en mensen die de huidige tijd kunnen vergelijken met toen zij jong waren. De ene groep heel vooral ambities, de andere herinneringen. Waar treffen ze elkaar?
Als je ouder wordt, kun je voor een keuze komen te staan: vertrouw ik op de zorgzame staat of kies ik mensen om mij heen zodat we elkaar kunnen steunen. Het antwoord op die keuze wordt mede ingegeven door een afbrokkelend gevoel van gemeenschap in de wijk waar mensen wonen. Om die reden hebben Lieve (62) en Felicitas (62) gekozen voor een woongemeenschap in het Limburgse Sint Odiliënberg. Lieve en Felicitas vertellen over achtergronden en resultaten.
Felicitas werkt in de woonsector en weet dat coöperaties steeds meer oog hebben voor het samen leven van mensen. Ze zijn zelfs wettelijk verplicht mee te werken aan het realiseren van een woongemeenschap als bewoners daar om vragen.
Bente (17) en Noor (18) in Maastricht weten één ding zeker: na hun middelbare school willen ze een tussenjaar om te gaan reizen. Wat daarna komt, moet nog uitkristalliseren. Noah (18) weet al dat hij na een studie in Nederland dierenarts wil worden aan de andere kant van de wereld. Allen realiseren zich dat Nederland een ideaal land is, maar het buitenland lonkt. Ilje is iets ouder en noemt zich golfsurfer. Hij is alleen in Nederland om geld te verdienen, dat hij daarna uitgeeft op de mooiste surflocaties.
Cato (21) in Maastricht is klimaatactiviste en realiseert zich net als Bente en Noah dat de toekomt van haar is - en dat ze daar wel wat voor moet doen. Zo hing Cato dagenlang in de bomen van een bos naast een autofabriek in Limburg. Zij haar mede-actievoerders wilden voorkomen dat er op die plaats een nieuwe fabriekshal kwam. Langzaam daalt ook in Limburg de gedachte in dat het niet enkel rebellie is hoe jongeren zich uiten.
Els (78) is gids in de zogeheten schatkamer van de Sint Servaaskerk in Maastricht. Ze heeft een andere kijk op opvoeding, die volgens haar meer discipline moet bevatten en kinderen moet leren hoe ze netjes met elkaar moeten omgaan. Ze hekelt de beeldschermen waar kinderen aan verslaafd zijn. Noah geeft tegengas.
Terwijl Derek (22) chilt aan de rand van de Maas, vertelt Diego (21) op het station over hoe hij al drie jaar met veel liefde zijn werk als dakdekker uitoefent. Hij voelt zich heerlijk daarboven. Hij kan met veel mensen goed opschieten, maar sommige mensen 'communiceren' niet goed, vindt hij. In de Randstad vindt hij mensen beleefder.
Derek komt uit Rotterdam en volgt in het zuiden een muziekopleiding. Hij kijkt ontspannen naar het leven en draagt een van zijn ’raps’ voor.
Sociaal en Cultureel Planbureau
Deel 4 - Inzichten op de inhoud
In dit vierde en laatste deel van de serie Samenleven nu en straks reageren twee vertegenwoordigers van de leeftijdsgroepen waar je naar hebt kunnen luisteren op wat is gezegd.
Marie-Jeanne Boltong is 68 en lid van de Raad van Ouderen, een adviesorgaan voor de minister van Langdurige Zorg en Sport. Zij spreekt op persoonlijke titel. Haar evenknie is Michiel Steegers, 27 jaar en projectleider studentparticipatie aan het ROC Mondriaan in Den Haag.
Marie-Jeanne Boltong, zelf ook afkomstig uit Limburg, roemt de wijze waarop Lieve en Felicitas verantwoordelijkheid nemen voor hun toekomst. Bij Agatha in Amsterdam en ook in eigen kring ziet zij echter dat de gebreken die gepaard gaan aan de ouderdom, en hoe daar mee om te gaan, een lastig onderwerp blijven. De jeugd vliegt uit naar binnen- en buitenland, dus ouderen moeten er rekening mee houden dat eventuele mantelzorg van die kant onzeker is.
Michiel Steegers ziet dat veel studenten aan zijn school moeite hebben met de keuzes die zij voor hun toekomst moeten maken. Mondriaan begint daarom met brede opleidingen, zodat zij gaandeweg achter hun voorkeuren kunnen komen. Maar er ook mensen die al jong weten dat ze bijvoorbeeld onderwaterlasser willen worden, net zoals Diego (21) uit Maastricht (deel 1) al weet dat als hij als dakdekker gebakken zit voor de rest van zijn leven.
Waar en wanneer komen de werelden van jongeren en ouderen samen? Nu, want dat is feitelijk in de samenleving zoals die thans bestaat: gevormd door de vorige generatie, om op hun eigen manier voort te zetten door de volgende generatie.
Michiel ziet echter dat nog weinig jongeren zich in staat voelen de problemen van die samenleving aan te pakken. Marie-Jeanne herkent een lichtpuntje in klimaatactiviste Cato (deel 1), die op de barricades klimt. Maar anders dan vroegere generaties, ziet zij jongeren in deze tijd te weinig in het geweer komen tegen klemmende maatschappelijke kwesties.
Marie-Jeanne ziet dat diversiteit helaas leidt tot meer bubbels waar mensen in willen blijven leven. Integratie blijft achterwege. Op het Mondriaan deed zich dat op een andere manier voor. Tijdens corona zijn de introductie-uitjes twee jaar achterwege gebleven en dat stond een goede mix van studenten in de weg.
Tot besluit laat Maroesjka Versantvoort van het SCP haar licht schijnen over de onderwerpen en meningen die mensen in de podcastserie naar voren brengen. Maroesjka leidt het programma 'De diverse bevolking van Nederland - Samenleven nu en in de toekomst' bij het SCP. Dat programma moet antwoorden geven op de vraag hoe we in Nederland vorm kunnen geven aan ‘samenleven in verscheidenheid’. Het SCP kijkt daarbij naar onder meer vergrijzing, de leeftijdsopbouw van de bevolking, migratie, de verdergaande digitalisering, flexibilisering van de arbeidsmarkt en globalisering.
Waarom deze podcastserie? Veel publicaties van het SCP gaan over mensen, vooral mensen in groepen. Met deze podcastserie krijgen mensen binnen die groepen een stem. Die mensen brengen ook nieuwe observaties naar boven, zoals de hang van jongeren naar het buitenland - uitgaande migratie. Wat zou dit kunnen betekenen voor Nederland?
In het onderscheid dat wordt gemaakt tussen stad en dorp, jong en oud en verschillende delen van Nederland, gaat het niet alleen om de verschillen. Ook de overeenkomsten tellen, zoals de reflectie van mensen op de toekomst.
Maroesjka vindt het een positief teken dat mensen zeggen behoefte te hebben aan het overbruggen van verschillen. Aan de andere kant kiezen mensen voor een eigen bubbel, maar vroeger gebeurde er vergelijkbaars en heette het verzuiling. Organiseert de burger die verzuiling nu zelf?
Maroesjka vindt het een goed signaal dat de mensen in de podcast de tijd nemen om te praten over samen leven. Het is een belangrijk onderwerp voor ze en dat biedt perspectief voor een gezamenlijke toekomst.
