Altıncı odanın kapısı açılmıyor bu kez,
bir sessizlik çözülüyor.
Çünkü bu oda…
gürültüyle değil,
suskunlukla çağırıyor seni.
Ayak bastığın anda fark ediyorsun:
Burası bir iç bahçe.
Zaman dışarıda kalmış,
isimler, sıfatlar, hikâyeler susmuş.
Ve sen, sadece bir nefes kadar varsın burada.
Kapının üstünde yazılı bir cümle var:
“Kendini bilen, evreni anlar.”
Ve içerideki her şey bu cümlenin yansıması gibi.
Taşlar yerli yerinde,
rüzgar usulca,
ışıklar ne az ne fazla.
Bu oda sana hiçbir şey öğretmiyor aslında.
Ama zaten hakikat, öğretilemez.
Sadece hatırlatılır.
Ve şimdi,
kendine dönme cesareti olanlar için
Buda’nın sessizliği
başlıyor konuşmaya…