~II. Kapı: Ateşle Gelen (Yıkımın Şiiri)~
Mevlânâ’nın Şems’e duyduğu aşkın onu tanınmaz hâle getirmesi.
Herkesin karşı çıktığı bu bağ, bir hakikat uyanışı gibi görülüyor.
Bu bölümde Mevlânâ’nın içindeki “düzen” yanıyor. Aklın hükmü sönüyor, kalp öne geçiyor.