Sosyal medyada gördüğümüz insanların kusursuz hayatlarının gölgesinde kendimiz gibi olabilmek gerçekten ne kadar önemli? Bu bölümde, gösteriş çağında özgün kalmanın ne kadar zorlaştığını ama bir o kadar da eşsiz olduğunu konuşuyorum. Takdir görmek için başkası olmaya veya kendimizden ödün vermeye gerek var mı, yoksa en büyük ayrıcalık kendin olabilmek mi?