Hoe praten we met elkaar in inclusief onderzoek? Hoe noemen we elkaar? Sofie en Henriëtte noemen hun onderzoeksteam 'een bende'. En hoe ze rol van Henriëtte precies moeten noemen, als onderzoeker met ervaringskennis, is nog een zoektocht. Maar een ding is in ieder geval duidelijk: woorden doen ertoe. We moeten er met elkaar over nadenken welke termen we gebruiken.

'In onze samenleving wordt vaak gekeken naar doelgroepen. We spreken over ‘cliënten’. We benoemen mensen met en zonder beperking. We zetten een streep tussen wij en zij. In ons onderzoek zochten we naar verbinding: wie ben jij, wat weet jij wat ik niet weet en hoe kunnen wij samenwerken? Taal is de voorbode van het handelen: het spreken over ‘cliënten’ en ‘doelgroepen’ zit samenwerking in de weg.'

Sofie en Henriëtte dompelden zich vier jaar lang onder in tien verschillende projecten van het programma Gewoon Bijzonder van ZonMw. Dit programma ontwikkelt, verspreidt en past kennis toe om zorg en ondersteuning voor mensen met een verstandelijke beperking, meervoudige beperking of niet-aangeboren hersenletsel te verbeteren. Daar zagen zij dat samenwerking tussen academici, professionals en ervaringsdeskundigen niet vanzelf gaat. Er zijn nog volop vragen en een blauwdruk bestaat niet, maar met de door hun ontwikkelde CABRIO-training geven Sofie en Henriëtte inzicht in wat er nodig is om tot een gelijkwaardige samenwerking te komen.