Kto z nas wie cokolwiek o muzyce klasycznej lub o prowadzeniu jednej z najbardziej poważanych orkiestr symfonicznych na świecie? „Tár” Todda Fielda jest filmem z pozoru nieprzystępnym, a jednak jest niesamowicie fascynujący, aktualny i ponadczasowy jednocześnie. „Tár” nie jest zaległą pracą domową z muzyki, którą mamy odrobić. Jest jak kompozycja napisana przez mistrza swego fachu, złożona z wielu warstw, odkrywanych przy każdym kolejnym przesłuchaniu.
Mnogość wątków (korumpująca natura władzy, cancel culture, ruch Me Too, dorobek artystyczny wobec życia prywatnego, wykorzystywanie pracowników, ucieczka przed konsekwencjami błędów – a to tylko lista po pierwszym seansie) nie przytłacza widza i nie gubi jego uwagi, a trzyma w napięciu i stawia wiele pytań. Postać Lydii Tár intryguje, inspiruje i przeraża, a obserwacja jej zachowań pochłonęła nas całkowicie. Cate Blanchett tchnęła w nią tak dużo autentyczności, że po seansie szukaliśmy wpisu w Wikipedii, by dowiedzieć się, kim naprawdę była Lydia Tár. Warto było czekać kilkanaście lat na nowy film Todda. Oby kolejny jego projekt był jeszcze bardziej pasjonujący, chociaż sam sobie postawił poprzeczkę niesamowicie wysoko.
Znajdziecie nas tutaj:
Instagram
Filmweb Piotra
Filmweb Adama
Goodreads Adama
