Η Άντα  ενώ μεγάλωσε σε ένα σπίτι με δύο πολύ δυναμικές γυναίκες, τη μητέρα και τη γιαγιά της, της έλειπε η ανδρική παρουσία, αυτή του πατέρα της, λόγω του χωρισμού των γονιών της, πράγμα που ένιωσε ως έλλειψη, μετέπειτα στη ζωή της. Για ερωτική της σχέση δεν έχει πάει ποτέ σε ψυχοθεραπευτή. 

Για όλα τα άλλα ναι. Της έχει κοστίσει πολύ το γεγονός ότι δεν μπορούσε να θέσει όρια, ενώ στα 40 της χρόνια, κατάλαβε ότι είναι «εντάξει» να μην ταιριάζει με όλους το οποίο έδρασε πολύ απελευθερωτικά. Θεωρεί πως ο γάμος είναι project και πως η ίδια απελευθερώθηκε μετά το γάμο διότι ήταν για εκείνη μια μορφή επιβεβαίωσης την οποία τελικά χρειαζόταν. Θεωρεί, πως μπορεί να μην ήρθε σε αυτή τη ζωή για να κάνει παιδιά.