Sencer Başat - Kar Karanlığı kitabından… Haksızlığa uğramış bir yaşanmışlığın vicdanlara izdüşümü… Yürürken topraklaşan betona ağıt Yürüyorum yüreğimin en yalnız köşesini ıslatan yağmurda oğul suyu damlıyor adımlarıma sesini sağaltıyorum anılarımda kalan kadarıyla binlerce yol kat ediyorum yılda kendi içimde buluyorum adımlarımı elli metrekarelik hayal kurma hakkım olan avluda Yürüyorum bedenime dağılan yağmura anamın gözyaşı damlıyor her adımda yanağıma daha ne kadar deneyebilir bu bozguna uğramış yaşam anamı damlar bulut topluyor damlaları yığıyor adımlarımın avlusuna Yürüyorum Islak alnımın Göğe değdiği yerde sana her gün ben oluyorsun her sabah bana uyandığında uyuyorsun bensiz kendine ulaşamadığında adımımı senin için atıyorum sevgilim çağlayanların boğduğu avluda umudum sana ulaşmak yolunda ıslandıkça kupkuru bir sel akıyor kavuşamayanlara damlar bulutları yokluyor damlaları yıkayan en masum özlemlerimiz ayakta Yürüyorum İçimde dirilen yağmurda betondan üreyen kokuda eksik anılar takılıyor burnuma Islanan toprağın Öz suyunu salan bir çimenin özgür ve yalnız kokusunu yakalıyorum havada duyularım yankısız kalıyor aradığımı bulamayınca küsüyor adımlarım bulutlara da bana da Yürüyorum toprağı özleyen betonda her adımımda yerle bir oluyor çeliğe kesen çimento tabanımın altında nefesimle eritiyorum demir parmaklığı gökyüzüne savuruyorum tozlarını hasretimle ufalıyorum uzaklıkları Yürüyorum özünü duyduğum içimi yankılayan duvara umut ettikçe yıkılıyor duvar ufalanıyor beton eriyor demir özgürleşiyorum başkasının yerine yatırılan mahpuslukta Sencer Başat Müzik: Deuter - Lovesong from the mountains