
Sandì
Ogni òrda che me metto a sedé qui,
a famme du' voccate d'aria vòna,
'sta sedia sgangherata de Sandì
per me, adè mejo più de 'na pordrona.
Sandì non ce sta più. Volatu via.
Ma, a me, me pare angóra de sindìllu,
quanno che ce faciàmo combagnia
e me parlava de quistu e de quillu.
Me raccondava la miseria nera.
Lo sputà sangue pe' lo fadigà.
De quanno fu rchjamatu a fà la guera.
Eppó la prigiunia e lo tribbulà.
La vita sua adè stata 'n avvendura.
Per fasse strada : lu piccó e la vanga.
Lo tribbulà nó' gne mittìa paura.
E, a dì la verità, Sandì me manga.