Μετά την περσινή, σημαντική του θεατρική διαδρομή, ο ιδιοσυγκρασιακός  «Φάουστ» σε σύλληψη και σκηνοθεσία του Άρη Μπινιάρη άνοιξε φέτος την αυλαία της Κεντρικής Σκηνής του Εθνικού θεάτρου - Κτήριο Τσίλλερ για  έναν δεύτερο κύκλο παραστάσεων.   Τον ομώνυμο ρόλο επωμίζεται ο Χάρης Φραγκούλης. Καταιγιστικά αυθόρμητος, αφοπλιστικά ειλικρινής, καλλιτεχνικά ουσιαστικός και αδιαπραγμάτευτα ανθρώπινος δημιούργησε τις συνθήκες μιας ζεστής συνομιλίας. Το απόσταγμα της κουβέντας μας συμπυκνώνεται στη συγκινητική του φράση: «Ο άνθρωπος είναι έτσι φτιαγμένος: Να βρίσκει τη χαρά μέσα από τον άλλον».

Συζητάμε με την Ελένη Δημοπούλου, το πρόσωπο πίσω από τη δημιουργία της πρωτοποριακής συμπεριληπτικής ομάδας Εν δυνάμει, με καλλιτέχνες με και χωρίς αναπηρία, για το νέο τους art project: “I Got It Tho” – “Κι όμως Το ’χω”. Την καλλιτεχνική πρωτοβουλία στη νέα της φάση όπως πραγματοποιήθηκε στο MOMus – Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στη Θεσσαλονίκη φέρνοντας κοντά τον ήχο, το χρώμα, την κίνηση και την τεχνολογία και μεταμορφώνοντας το Study Room, MOMus Art Café σε μια ζωντανή εμπειρία συνδημιουργίας.   Με αφορμή τη νέα φάση του project  “I Got It Tho” – “Κι όμως Το ’χω” και το ντοκιμαντέρ του Frank Holbein που το αποτυπώνει, μια κουβέντα για τη ζωή, την τέχνη και εκείνες τις στιγμές που αποδεικνύουν πως ναι — κι όμως το 'χουμε.

Υπάρχει μια στιγμή στη ζωή της γυναίκας όπου το βλέμμα γυρίζει προς τα μέσα. Όταν το σώμα αλλάζει κι ο χρόνος βαραίνει, βλέπεις στη μητέρα σου όχι μόνο τη «μαμά», μα και το κορίτσι που υπήρξε. Σ’ αυτή τη διαδρομή μάς συναντά το νέο βιβλίο της Αμάντας Μιχαλοπούλου, Το μακρύ ταξίδι της μιας μέσα στην άλλη. H Πέπη Νικολοπούλου συζητά με τη συγγραφέα για τη μητρότητα ως ριζοσπαστική έννοια, το σώμα που αλλάζει, το χιούμορ ως αντίσταση και τη γυναικεία αλυσίδα.   «Δεν ήθελα ένα κείμενο κλειστό στον εαυτό του. Ήθελα τον "χορό" των άλλων: τη μητέρα της Ελένης Τοπαλούδη, μια νεαρή Αφγανή, φωνές από πολλές χώρες. Και μια εμπειρία τρανς άνδρα-ο τρόπος που αλλάζει η πρόσληψη της φωνής του λέει πολλά για τη μάχη των φύλων».

Υπάρχουν μουσικές που δεν γνωρίζουν σύνορα. Τραγούδια που, όσο κι αν γεννήθηκαν σε διαφορετικές γωνιές του κόσμου, κουβαλούν τον ίδιο παλμό, την ίδια ανάγκη του ανθρώπου να μιλήσει για τον έρωτα, τον πόνο, τη μοναξιά, την ελπίδα. Σε αυτήν την παγκόσμια γλώσσα της ψυχής μας ταξιδεύει ο Μίνως Μάτσας, ο οποίος, μετά το περσινό sold out, επιστρέφει στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού, την Τρίτη 16 Σεπτεμβρίου 2025, με τον δεύτερο κύκλο «Τα Ρεμπέτικα II + Fado Tango & Blues – Τα τραγούδια του κόσμου».   Σε αυτό το επεισόδιο μιλήσαμε με τον Μίνω Μάτσα για το πώς η μουσική ενώνει διαφορετικές κουλτούρες και ιστορίες, για το ταξίδι από τα καταγώγια της Αθήνας στις όχθες του Μισισιπή, από τη Λισαβόνα στα μπορντέλα του Μπουένος Άιρες, παρέα με τον Βαμβακάρη, τον Τσιτσάνη, την Amalia Rodrigues, τον Robert Johnson και τον Carlos Gardel.   Μιλήσαμε για τη δύναμη της μνήμης, για τις μουσικές που γεννήθηκαν μέσα από τον πόνο και έγιναν κοινές ανάσες ελευθερίας. Για το πώς τα ρεμπέτικα, τα fado, τα tango και τα blues μοιράζονται μια βαθιά αλήθεια: την ανάγκη να υπάρχουμε μαζί, να αφηγούμαστε ιστορίες που μας ξεπερνούν.   «Tα τραγούδια αυτά γράφτηκαν ξεκινώντας από την ανάγκη των ανθρώπων να επιβιώσουν. Δεν καταλάβαιναν τότε ότι δημιουργούσαν ένα έργο τέχνης», αναφέρει ο Μίνως Μάτσας.   «Στα τραγούδια αυτά δεν υπάρχει μόνο καημός και πόνος. Υπάρχει ο έρωτας, η αγάπη και η ζωή. Υπάρχει όλο το φάσμα της ζωής.»   Ενώ μοιράζεται μαζί μας: «Νιώθω μια σύνδεση μεγαλύτερη με το ρεμπέτικο τραγούδι. Η σχέση μου ξεκίνησε από την παιδική μου κιόλας ηλικία».

Με αφορμή τη συνεχιζόμενη θριαμβευτική  πορεία της εμβληματικής -πλέον- «Ορέστειας» σε σκηνοθεσία Θεόδωρου Τερζόπουλου ,στην πρώτη του συνεργασία με το Εθνικό Θέατρο, μιλήσαμε με τον Σάββα Στρούμπο που και φέτος ερμηνεύει τον ρόλο του Αγαμέμνονα.   Ο σημαντικότατος ηθοποιός και σκηνοθέτης ιδρυτής της ομάδας «Σημείο Μηδέν», βασικό στέλεχος του Θεάτρου «Άττις» και μαθητής του Θεόδωρου Τερζόπουλου είχε ουσιαστική συνεισφορά στη δημιουργία της παράστασης ως συνεργάτης σκηνοθέτης.   Συνομιλητής βαθύς, στοχαστικός, διαυγής, με ξεχωριστή ευγένεια και σεμνότητα, με λόγο στιβαρό, νηφάλιο αλλά και τρυφερό, μίλησε για το Θέατρο Άττις» και τους ανθρώπους του, τη «μέθοδο» - το σύστημα υποκριτικής που εμπνεύστηκε ο Θεόδωρος Τερζόπουλος-, τις πρόβες, αλλά και τον τρόπο που αντιλαμβάνεται ο ίδιος το Αρχαίο Δράμα, την πολιτική συμβολή της τέχνης στους άγριους και μεταιχμιακούς καιρούς μας.

Με αφορμή το συνέδριο The Big P. του ψηφιακού επιχειρηματικού περιοδικού The Total Business, o επικεφαλής της Ubitech Δημήτρης Αλεξάνδρου, o Πάνος Τριανταφυλλόπουλος, CEO της Legendary Foods και ο Γιάννης Καπλάνης, Γενικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, συζητούν με τον Νίκο Βερβερίδη πώς ένας σημαντικός πολιτιστικός θεσμός, μια εταιρεία τεχνολογίας με καινοτόμες εφαρμογές τεχνητής νοημοσύνης και το νέο εμβληματικό τοπόσημο της Αθήνας Στοά προσεγγίζουν και ενισχύουν το δίπολο «Πολιτισμός - Προορισμός».

Λίγες ημέρες πριν την πρώτη κάθοδο του Δημήτρη Τάρλοου, καλλιτεχνικού διευθυντή  του Θεάτρου Πορεία στην Επίδαυρο με την «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή, και ενώ οι απαιτητικές πρόβες βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη, ο Γιάννης Αναστασάκης, η Γρηγορία Μεθενίτη και η Λουκία Μιχαλοπούλου -που ερμηνεύουν στην παράσταση τον παιδαγωγό, την Χρυσόθεμη και την Ηλέκτρα αντίστοιχα- συνομιλούν με την Ελένη Κουτσιλαίου.   Η συνάντησή τους απέκτησε έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα αφού  οι τρεις ηθοποιοί είχαν τη γενναιοδωρία να μας μυήσουν στις μύχιες σκέψεις τους πάνω στο κείμενο, την ερμηνεία τους και την παραστασιακή τους αποτύπωση. 

Ο Δημήτρης Παπαγγελόπουλος και ο Νίκος Βερβερίδης με αφετηρία τον δημοφιλή - σχεδόν μυστικιστικό - στίχο του Μανώλη Ρασούλη «Πότε Βούδας πότε Κούδας...», προσκαλούν στο στούντιο τρεις φίλους και συνασκητές που έχουν ασπαστεί τις διδαχές και τη φιλοσοφία του Βουδισμού. Σε αυτό το podcast του Culture Gate, η Παναγιώτα Πολυχρόνη Giannino, ο Μανώλης Ηλιάκης και ο Παναγιώτης Παναγιωτίδης μάς ξεναγούν στον θαυμαστό κόσμο του Ζεν.

Μπάλα και μπύρα. Δίδυμο αχώριστο. Στο νέο podcast του Culture Gate, ο Δημήτρης Παπαγγελόπουλος και ο Νίκος Βερβερίδης αναζητούν τους δρόμους που η μπάλα συναντά τον κόσμο της βύνης, παρέα με τον Αλέκο Δανιηλίδη, στέλεχος της Heineken και παλαίμαχος των ξερών γηπέδων του Αιγάλεω, και τον Νικολά Ραδίση, ιδρυτή των Greek Beer Awards, πρώην διαιτητή ποδοσφαίρου σάλας και σκληροπυρηνικό φίλο της Χέρτα Βερολίνου.

Λίγο πριν το καλοκαίρι, η Κατερίνα Τοπούζογλου συζητά με τον Νίκο Βερβερίδη για το αγαθό της ισορροπίας του θαλάσσιου περιβάλλοντος και την προσπάθεια του οργανισμού All For Blue, που ίδρυσε το 2017 για να ενημερώσει, να ευαισθητοποιήσει και να δράσει για την προστασία των ακτών και της θάλασσας. Η Κατερίνα Τοπούζογλου έχει αφιερώσει μεγάλο μέρος του χρόνου της σε αποστολές σε όλο τον κόσμο για την προστασία των καρχαριών που απειλούνται από την υπεραλίευση και την ανθρώπινη καταστροφή του θαλάσσιου περιβάλλοντος.

Η Τζιοβάνα Καμπούρη, η Χρυσούλα Παπαλέξη και η Βαρβάρα Σολωμονίδου συνομιλούν με τον Νίκο Βερβερίδη για το 1ο Φεστιβάλ Πολιτισμού & Αθλητισμού «Μαζί στη Γιορτή», ένα φεστιβάλ συμπερίληψης που ετοιμάζουν Μαζί στο Γαλαξίδι από τις 16 έως τις 18 Μαΐου.   Μιλούν για την -παράδειγμα προς μίμηση- «Εστία Άγιος Νικόλαος» και την ιστορία της. Για την ιδανική συγκατοίκηση ανθρώπων με προβλήματα ψυχικής υγείας και εθελοντών που συγκατοικούν και λειτουργούν Μαζί. Για την πολυετή προσπάθεια αποδοχής της «Εστίας Άγιος Νικόλαος» και της ώσμωσης με τους κατοίκους της περιοχής. Για την αξία και την ομορφιά της προσφοράς, για τις αξίες και τη φιλοσοφία που ενώνει Μαζί τους υπέροχους ανθρώπους της Εστίας.   Ένα μοναδικό και συγκινητικό παράδειγμα συμβίωσης και ένα διαφορετικό φεστιβάλ που μας προσκαλούν οι άνθρωποι της «Εστίας Άγιος Νικόλαος» να το ζήσουμε Μαζί. Στο Γαλαξίδι.

Με αφορμή το πρώτο επιχειρηματικό συνέδριο The Big P., τρεις επαγγελματίες - άνθρωποι της αγοράς, συνομιλούν για το επαγγελματικό τους γίγνεσθαι. Ο Γιάννης Τριανταφύλλης, αντιπρόεδρος της World Union of Wholesaler Markets, μιλά για τις αγορές τροφίμων του κόσμου. Ο ιδρυτής της εταιρείας επικοινωνίας The Kompany Κώστας Τσολάκης και αντίστοιχα του ψηφιακού περιοδικού Τhe Total Business Νίκος Γαλανόπουλος, συζητούν με τον Νίκο Βερβερίδη για την επαγγελματική τους εκκίνηση, την πορεία και τους προβληματισμούς τους και δίνουν ραντεβού στις 16 Μαΐου στο Ωδείο Αθηνών.

Στο Β' μέρος του podcast «Πήραμε τα βουνά...», o Νίκος Βερβερίδης συζητά με τους Γιάννη Αποστόλου, Νίκο Πετράκη, Κωνσταντίνο Τζώρτζη, Κώστα Σουρμελή και Πέτρο Σοφικίτη για τον κόσμο των βουνών αλλά και για τον υπεράνθρωπο άθλο του Πανάγου Δεληγιάννη να ανέβει στην κορυφή του Κιλιμάντζαρο με αμαξίδιο και συνοδεία πιστών φίλων - μια ιστορία θάρρους, έμπνευσης και ανθρώπινης υπέρβασης. Ο Πανάγος Δεληγιάννης πάσχει από σπαστική τετραπληγία. Έχει σπουδάσει οικονομικές επιστήμες στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάζεται στον τομέα του digital marketing και τη διαχείριση των social media. Από τα φοιτητικά του χρόνια έχει εμπλακεί με τα κοινά και τις εθελοντικές δράσεις σε συλλογικότητες με στόχο να συμβάλει με τις γνώσεις και την εμπειρία του στην υποστήριξη των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων και των νέων. Ακούστε το Mέρος Α' της συζήτησης.

Σε αυτό το podcast «Πήραμε τα βουνά...». Οι Γιάννης Αποστόλου, Νίκος Πετράκης, Κωνσταντίνος Τζώρτζης, Κώστας Σουρμελής και Πέτρος Σοφικίτης εξιστορούν τις εμπειρίες τους από ορεινές αποστολές και μιλούν στον Νίκο Βερβερίδη για την αγάπη τους για το βουνό και την ανάβαση σε κάθε κορυφή ως διαδικασία αυτοβελτίωσης και υπέρβασης. «Όταν έκανα το πρώτο μου trek στην Ευρώπη στις Άλπεις, στο τέλος αυτής της εμπειρίας κατάλαβα ότι το βουνό σε κάνει να εκτιμάς περισσότερο τον εαυτό σου», μοιράζεται ο Γιάννης Αποστόλου με τον Νίκο Πετράκη να συμπληρώνει: «Το συναίσθημα όταν ανέβηκα στον Όλυμπο, δεν θα το ξεχάσω σε όλη μου τη ζωή, ήταν λες και πετούσα. Νιώθεις σίγουρα ότι μπορείς να κάνεις πολλά περισσότερα από όσα νομίζεις ότι μπορείς να κάνεις». Ο Κώστας Σουρμελή αναφέρει: «Αν κάποιος αγαπήσει το βουνό το αγαπάει μάλλον για πάντα... Τελειώνοντας ένα βουνό συνήθως αυτό που θέλεις να κάνεις μετά είναι να προγραμματίσεις το επόμενο». «Δεν θα κατέτασσα καμία εμπειρία ως λιγότερο ή περισσότερο σημαντική, δεν έχει σημασία να μπεις σε αυτή τη σύγκριση, διότι κάθε ανάβαση είτε είναι αποστολή είτε είναι απλή ανάβαση, σου δίνει κάτι διαφορετικό, γνωρίζεις τον εαυτό σου, γνωρίζεις την ομάδα με την οποία είσαι και ξεπερνάς συνεχώς πράγματα», σημειώνει ο Κωνσταντίνος Τζώρτζης. «Φτάνοντας πάνω λες "εντάξει άξιζε όλο τον κόπο"», λέει ο Πέτρος Σοφικίτης. «Η επιστροφή είναι ένα δύσκολο κομμάτι. Μου παίρνει μια μέρα αλλά με το που τελειώσει η ταλαιπωρία και φύγουν οι πόνοι, λες τι κάνουμε μετά;». Ακούστε το Mέρος Β' της συζήτησης με τον υπεράνθρωπο άθλο του Πανάγου Δεληγιάννη να ανέβει το Κιλιμάντζαρο σε αμαξίδιο.  

«Ακόμα και στα πιο συμβατικά μου δεν ήμουν και πολύ συμβατική. Τώρα έχω ελευθερωθεί σαφέστατα πολύ παραπάνω»: Η Τάμτα στην καλύτερη και πιο απελευθερωμένη φάση της καλλιτεχνικά, μιλάει στον Στέλιο Παρρή για τη «μετάβαση» από τα μπουζούκια και τις μουσικές σκηνές σε ένα από τα πιο βερολινέζικα club της Αθήνας, βάζοντας στον χάρτη της νυχτερινής διασκέδασης κάτι διαφορετικό, που εύχεται να εμπνεύσει και άλλους καλλιτέχνες. Στο "safe space" του SMUT παρτάρει πιο πολύ από ότι έχει παρτάρει ποτέ στη ζωή της και για δεύτερη χρονιά παρουσιάζει ένα εντυπωσιακό show - mix της καλλιτεχνικής πορείας της, κάνοντας αναδρομή στα πρώτα της τραγούδια, από το «Φταις» στην "Identity Crisis" και "the Villain" φάση της, από τα pop στα πιο dark και electro μονοπάτια της. «Μπορεί να ακουστεί κάπως αυτό, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν αναζητώ και πολύ την αποδοχή στο συγκεκριμένο πράγμα που κάνω. Οι καλλιτέχνες λένε είμαστε περίεργα πλάσματα και συμφωνώ, μας αρέσει να κάνουμε αυτό που θέλουμε, όπως το θέλουμε, καμιά φορά αυτό που θέλουμε όμως δεν είναι πολύ κατανοητό για πολύ κόσμο αλλά θέλουμε και πολύ κόσμο. Καμιά φορά δεν πάνε μαζί αυτά», αναφέρει. «Στη προκειμένη περίπτωση έχει βοηθήσει το ότι εγώ προέρχομαι από ένα διαφορετικό background, την πιο λαϊκή επιτυχία την έχω ζήσει, το έχω αισθανθεί, το έχω πάρει, έχει γεμίσει η ψυχή μου με αγάπη του κόσμου. Αυτή τη στιγμή είμαι συνειδητοποιημένη ότι σε κάποιους θα αρέσει και σε κάποιους δεν θα αρέσει». Στο podcast η Τάμτα, με φόντο τη σημερινή κατάσταση στη Γεωργία, ανατρέχει στα παιδικά και εφηβικά της χρόνια εκεί, την πρώτη της επαφή με τη μουσική, το κόλλημα με τον Michael Jackson, τα παιδικά πάρτυ και το αίσθημα της επιβίωσης που κουβαλάει από τότε. «Δεν υπάρχει τίποτα από αυτά που κάνω που να μην έχει concept. Χωρίς αυτό δεν δουλεύει το κεφάλι μου... Επίσης είμαι αυτός ο χαρακτήρας, αυτός ο άνθρωπος, αυτός ο καλλιτέχνης που δεν θέλω να μου βάλεις όρια, δεν θέλω να μας βάλεις σε ένα κουτί, με ταμπέλες», παραδέχεται μιλώντας για τις διαφορετικές πτυχές της που αγκαλιάζει, ενώ μιλώντας για τη νέα της δουλειά που αναμένεται να κυκλοφορήσει αυτή την άνοιξη με τίτλο "The Heroine", αποκαλύπτει ότι θα φέρει στην επιφάνεια το "iner child" της.

Ο Δημήτρης Παπαγγελόπουλος και ο Νίκος Βερβερίδης αναζητούν τις μελωδικές δημιουργίες για την καψούρα των απανταχού οπαδών και φιλοξενούν τον Γιώργο Θανόπουλο, συγγραφέα του βιβλίου «Μάρκος ο Συριανός», τον μουσικολόγο και διευθυντή των Φίλων Μουσικής του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών Αλέξανδρο Χαρκιολάκη και τον τραγουδοποιό Στάθη Δρογώση. Ιστορίες και προσωπικά βιώματα για συνθήματα και τραγούδια, για τις μουσικές των γηπέδων.

Η Δάφνη Βαλέντε, η Ορσαλία Παρθένη και ο Γιώργος Ελευθεριάδης συζητούν με τον Νίκο Βερβερίδη για τη νέα Ένωση Ελλήνων Σχεδιαστών Μόδας και τους στόχους της.    Οι γνωστοί σχεδιαστές μιλούν για τις προκλήσεις και τη γοητεία του επαγγέλματος τους, τα σύνθετα και δυσεπίλυτα θέματα βιωσιμότητας στον χώρο της μόδας. Μας εισαγάγουν στις έννοιες του Slow Fashion και της υψηλής ραπτικής και αναλύουν τις προοπτικές της ελληνικής δημιουργίας σε ένα διεθνοποιημένο και άκρως ανταγωνιστικό περιβάλλον.

«Μεταμόρφωσε την Όπερα, από ένα παλιό μουσειακό είδος, σε μια τέχνη που αφορά ξανά τους ανθρώπους»: Ο Βασίλης Λούρας το πρόσωπο πίσω από την ιδέα, την έρευνα, το σενάριο αλλά και τη συν-σκηνοθεσία (με τον Μιχάλη Ασθενίδη) μιλάει στον Στέλιο Παρρή για την απόλυτη σοπράνο και τα σπάνια ντοκουμέντα στο ντοκιμαντέρ της Εθνικής Λυρικής Σκηνής «Μαίρη, Μαριάννα, Μαρία: Τα άγνωστα ελληνικά χρόνια της Κάλλας», το οποίο συνεχίζει για 2η εβδομάδα να προβάλλεται στους κινηματογράφους από το Cinobo. «Είχαμε την τεράστια τύχη να βρούμε την τελευταία σωζόμενη ηχογράφηση που έκανε τον Αύγουστο του ’77 στο σπίτι της με την πιανίστα Βάσω Δεβετζή, όπου προβάρει μια άρια από τη Δύναμη του Πεπρωμένου. Και αυτό το ντοκουμέντο είναι σημαντικό για δύο λόγους, γιατί αφενός διαψεύδει αυτόν το μύθο ότι η Κάλλας πέθανε μέσα στην κατάθλιψη, με κατεβασμένες τις κουρτίνες, με ραγισμένη την καρδιά από τον Ωνάση, δεν έβγαινε έξω κτλ. Δεν ισχύει αυτό. Η Κάλλας μέχρι τελευταία μέρα έκανε πρόβες, δούλευε και έκανε αυτό που έκανε απ’ την αρχή της ζωής της, καθημερινά δούλευε πάνω στη μουσική και στο τραγούδι. Και το άλλο νομίζω πολύ σημαντικό, είναι ότι εδώ η φωνή της είναι όντως πολύ καλύτερη απ’ ότι ήταν στην περιοδεία του 1973/74 και ως εκ τούτου θα είχε ελπίδες -αν είχε ζήσει παραπάνω- να επιστρέψει κάνοντας κάποιες ηχογραφήσεις ενός προσεκτικά επιλεγμένου ρεπερτορίου». Στο podcast o Βασίλης Λούρας μιλάει για τα τοπόσημα που συνδέονται με τη ζωή της Κάλλας στην Αθήνα, την Πατησίων – έναν δρόμο που περπατούσε καθημερινά- ενώ μιλάει για τα πρώτα χρόνια της στην Αθήνα τονίζοντας πόσο διαμόρφωσαν το φαινόμενο Μαρία Κάλλας. Μοιράζεται στο podcast: «Θέλαμε αυτή τη “μαύρη τρύπα” που υπήρχε στη διεθνή βιβλιογραφία για τα ελληνικά χρόνια της Κάλλας να τη γεμίσουμε ούτως ώστε τώρα να υπάρχει και αυτό το δεδομένο». «…H ίδια η Κάλλας ξεκαθαρίζει σε συνεντεύξεις της όταν την ρωτούσαν: Η πρώτη σας καριέρα ήταν στην Ιταλία; Λέει όχι. “Η πρώτη μου καριέρα δεν ήταν στην Ιταλία. Η πρώτη μου καριέρα ήταν στην Αθήνα. Στην Ιταλία είναι η δεύτερη καριέρα”. Όντως από την Ιταλία το ’47 από τη Βερόνα ξεκίνησε η μεγάλη καριέρα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν προηγήθηκε κάτι άλλο. Αν δεν είχε προηγηθεί αυτό που έγινε στην Αθήνα εκείνα τα οκτώ χρόνια, δεν θα ήταν τόσο έτοιμη για να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της μεγάλης της καριέρας». «Είναι ένα θαύμα της θέλησης…»: Για την “soprano assoluta”, ο Βασίλης Λούρας επισημαίνει στο podcast τις φήμες που συνεχίζουν να «κακοποιούν» το όνομά της, «ανυπόστατες», τονίζοντας και τις δύσκολες συνθήκες μέσα από τις οποίες κατάφερε να γίνει η απόλυτη σοπράνο, η “La Callas” όπως την αποκαλούν οι Γάλλοι: «Εμείς λέμε σε κάποια σημεία στο ντοκιμαντέρ και νομίζω αυτή είναι η γραμμή που ενώνει τη ζωή της, ότι η Κάλλας πάντα ισορροπούσε μεταξύ θριάμβου και τραγωδίας. Δηλαδή αυτό που κατάφερε στη λυρική τέχνη δεν υπάρχει, ποτέ κανείς δεν έφτασε αυτή την κορυφή που έφτασε η Κάλλας. Αλλά την ίδια στιγμή συνέβαινε πάντα μια τραγωδία στη ζωή της. Είχε αυτή την πυξίδα και μελετούσε από το πρωί μέχρι το βράδυ και κατάφερε να κάνει τον εαυτό της αυτό που θέλησε η ίδια, δηλαδή να τον αλλάξει όπως εκείνη αποφάσισε».

Γίνεται ένα podcast να είναι νόστιμο;   Ο Νίκος Βερβερίδης επιχειρεί να συνδέσει την απόσταση από το χωράφι στο πιάτο. Το εγχείρημα συνεπικουρούν η πολυταξιδεμένη και αεικίνητη μαγείρισσα Γεωργία Κουτσούκου, ο εκπαιδευτικός, ελαιοκαλλιεργητής και δημιουργός του brand Επιρροές Μάνος Ευσταθίου, ο γεωπόνος και συνιδρυτής του Open Farm Παναγιώτης Παπαδόπουλος.

Η καθηγήτρια νομικής Ειρήνη Σταματούδη και ο διεθνολόγος και ακαδημαϊκός Άγγελος Συρίγος συζητούν με τον Νίκο Βερβερίδη για τη γνωριμία τους και τη διεκδίκηση των μαρμάρων του Παρθενώνα. Για το πρώτο κοινό ταξίδι τους στην Αλβανία, για το νέο καθεστώς στη Συρία και τις εξελίξεις στην τριτοβάθμια εκπαίδευση που υπηρετούν σε Αθήνα και Λευκωσία.