- Oooo... - Wykrztusił z siebie Wojtuś z szeroko otwartym pyszczkiem. - Biorąc pod uwagę rozmiar tych drzwi, ten kto tu mieszka musi być jakimś olbrzymem. - Stwierdził Lisek Wojtuś a Borysek nie wiele myśląc, pociągnął za sznur, a dzwon zabił donośnym głosem odbijając się echem od okolicznych szczytów. 


Z wnętrza klasztoru zdało się słyszeć czyjeś kroki, które stawały się coraz głośniejsze i głośniejsze. Chwilę później ustały, a ktoś kto znajdował się po drugiej stronie, podniósł ciężki pęk kluczy i włożył jeden z nich do dziurki. Coś strzelił, coś chrupnęło, zamek przeskoczył, a para wielkich niczym od stodoły drzwi, powoli zaczęła się otwierać na oścież.

Jakieś było zdziwienie Lisków, gdy okazało się, że tym, kto z taką łatwością, a mówiąc precyzyjnie, jednym paluszkiem otwierał kamienne wrota, była...

Z gościnnym udziałem Joanny Kołaczkowskiej