Mgła niczym gęste rozlane mleko, powoli przelewała się pomiędzy zaspanymi ulicami miasta. Z nieba leniwy wieczorny deszcz, od niechcenia zraszał brukowane ulice, okoliczne parki i kwieciste klomby. Pomarańczowe jasne światła latarni, przebijały się z uporem poprzez poplątane gałęzie kasztanowców oraz klonów. W taką pogodę jak dziś, większość z nas, wolałaby zapewne siedzieć w ciepłym domku, pod miękkim, pluszowym kocem i popijać gorącą czekoladę, zamiast spacerować w kaloszach po opustoszałych ulicach usianych kałużami.
- Czyż tu nie jest piękny? - Zapytał podekscytowany Lisek Borysek kuzyna, jednocześnie szkicując małym, żółtym ołówkiem w swoim notatniku, wielki diabelski młyn-jedną z miejscowych atrakcji turystycznych Londynu.
- Pięknie to mało powiedziane… - Odpowiedział z ironią Wojtuś. - Wiesz dobrze, jak bardzo lubuję się w całodziennym deszczu, przeszywającym zimnie, przemoczonym sweterku i pustym brzuszku… - Dodał Lisek Wojtuś.