Hoe mooi had het geweest om vandaag, zeven jaar na onze eerste aflevering, nu een reportage te maken van een finale die we wél winnend afsluiten.

We waren weer zo dichtbij. Maar helaas, er valt weinig te spoileren, en het terugluisteren kan pijn doen; de bekerherinneringen, het reisverslag vanuit auto en trein, de sfeerfragmenten en de almaar groeiende hoop die in de laatste minuten uiteen spat. Een nieuwe kras op onze toch al gebutste ziel. Zoals we inmiddels weten: er moet een moment komen dat de frustratie plaats maakt voor trots. En we hopen met deze aflevering stiekem een beetje daaraan bij te dragen.