Hugh Keasberry (1951) werd geboren in Indonesië, als kind van een ondernemende vader en een zorgzame moeder. Zijn vader, werkzaam als distributeur van Hollywoodfilms in de Indische archipel, werkte voor het Amerikaanse bedrijf Frieder Films en wist de westerse cinema diep door te laten dringen in het culturele leven van Indonesië. Hugh groeide op tussen filmspoelen en verhalen, in een relatief beschermde omgeving, terwijl buiten de politieke onrust toenam.
De eerste jaren in Nederland waren onrustig. Het gezin verhuisde van Budel naar pensions in Dordrecht en Amsterdam. Hugh kwam als Indisch jongetje met zwarte krullen in een omgeving waar hij zich duidelijk “anders” voelde. Op school wisselde hij vaak van klas en ontwikkelde hij een ernstig spraakgebrek. De mismatch in schoolniveaus maakte hem onzeker. Hij dook voor spreekbeurten weg, worstelde met faalangst, en kreeg pas veel later hulp via logopedie. Toch was het thuis liefdevol: zijn ouders lieten hem uitpraten, hoelang het ook duurde, en gaven hem het vertrouwen dat hij zichzelf zou vinden.
Toen Hugh zijn vrouw Myrna ontmoette — op een dorpsfeest via haar broer — veranderde zijn leven voorgoed. Zij zag in hem het potentieel van een academicus en moedigde hem aan door te studeren, zelfs toen hij zich na zijn HTS-diploma in een emotioneel zware periode bevond na het overlijden van zijn vader. Mede dankzij haar overtuiging ging hij naar de Technische Universiteit Delft.
Terugkijkend zegt hij: “Ik ben een laatbloeier, maar alles wat ik heb bereikt, komt voort uit doorzetten, leren, en nieuwsgierig blijven.” Op de vraag wat hij zijn jongere zelf zou adviseren, antwoordt hij: “Ik wist toen niet wat mijn passie was. Maar één ding weet ik wel: zodra je iets vindt dat je raakt — ga ervoor, met alles wat je hebt.”
Fijn dat je luistert naar pensionado.
Email: patrickoudijk@me.com
tel: 06-53895740