Υπάρχει συναίνεση ως προς αυτό, δύο είναι οι τρόποι προσέγγισης της πραγματικότητας:
διαισθητικά και επιστημονικά.
Είναι αρκετά ενδιαφέρον ότι επιστημονικά ανακαλύψαμε ότι κάθε προσέγγιση συνδέεται με ένα ημισφαίριο του εγκεφάλου, του Βιοϋπολογιστή μας που επεξεργάζεται τα δεδομένα της πραγματικότητας.
Σε κάθε τομέα της ζωής έχουμε συνηθίσει να έχουμε άποψη, κάποια προκατάληψη, η οποία οδηγεί στον αναποτελεσματικό τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε την πραγματικότητα, απογοητευόμαστε, αγχωνόμαστε, πικραινόμαστε, γινόμαστε κυνικοί, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει ακόμη και στις παθολογίες που βιώνουμε και μας κάνουν να υποφέρουμε. Ως εκ τούτου, πρέπει να μάθουμε να δουλεύουμε πάνω στις προκαταλήψεις μας, προκειμένου να ελαχιστοποιήσουμε ή και να ξεπεράσουμε την αναποτελεσματικότητά μας. Γι'αυτό είναι όμως απαραίτητο να αναλάβουμε πλήρως την ευθύνη γι' αυτή τη σημαντική πηγή του πόνου στη ζωή μας.
Ο Βούδας έκανε μια δήλωση σχετικά με αυτό. Οι ψυχολόγοι έκαναν δηλώσεις. Η τέχνη ασχολείται με αυτό. Η επιστήμη ασχολείται με αυτό. Η θρησκεία ασχολείται με αυτό.
Όμως ο άνθρωπος είναι ικανός για κάθε μονοπάτι που οδηγεί στην απελευθέρωση, στη φώτιση και σε κάθε τρόπο για να σωθεί από την ταλαιπωρία που οφείλεται σε κακή διαχείριση του τρόπου με τον οποίο κοιτάζει τα πράγματα.
Υπάρχουν τρία μεγάλα μονοπάτια που εστιάζουν σε διαφορετικές πτυχές της ψυχικής και πνευματικής ανισορροπίας.
Ο Δρόμος του Πολεμιστή που ασχολείται με τη διάνοια του ατόμου, όπου η Επιστήμη είναι ένας κλάδος της, ο Δρόμος της Αποδοχής και της ευθυγράμμισης με αυτό που είναι και ο Δρόμος της Υπηρεσίας προς τους άλλους.
Αν δεν έχουμε καταφέρει να το πετύχουμε αυτό μέχρι ένα ορισμένο στάδιο της ζωής μας, καλό είναι να επανεξετάσουμε τη στρατηγική μας και να προβληματιστούμε σχετικά με τη στάση μας απέναντι στην ερμηνεία της πραγματικότητας και την κατανόηση των όσων συμβαίνουν.
Ο Πολεμιστής είναι στην ουσία επιστημονικός.
Ας μιλήσουμε λοιπόν ένα ή δύο λεπτά επιστημονικά.
Δεν μπορεί να μιλάει για την υπηρεσία προς τον άλλο.
Και δεν μπορεί να συζητάει την συμφιλίωση με το Σύμπαν και την Ύπαρξη, και την σύνδεση με τον ανώτερο Εαυτό.
Το Πραγματικό Μονοπάτι, στη πράξη το Μονοπάτι είναι πάντα τριπλό.
Και είναι να κάνουμε τα λόγια και τις θεωρίες μας πράξεις, να τα ακολουθούμε πρακτικά και με συνέπεια, να παρακολουθούμε τα αποτελέσματα και να μαθαίνουμε από τα λάθη μας. Να βγάζουμε δηλαδή συμπεράσματα με υπομονή, θάρρος, και επιμονή, όσο χρειάζεται, συμβουλευόμενοι βιβλία και ανθρώπους που είναι προφανώς πιο προχωρημένοι εκεί πού θέλουμε να πάμε. Για να υπάρχει μια τέτοια προοπτική πρέπει όμως να αναλάβουμε την ευθύνη για τη ζωή μας.
...