İzdüşümsel Şiir/Şiirin İntiharı bu olsa olsa yansımasıdır özünün hakîkî şiirin ve sözdizimsel ölümün bu sebeple ben bir şiir olarak burdayım yaratmak çün imgelerini gökyüzünün: “özlem ve düşlem; tanıdığım bir yüz, açılan her pencerede karanfil ve eteklerin sarkıtıldığı gecede seni hatırlatır ve ben hâtıramdan çıkarıp küfürler savurur, küfürler bağlarım geceye. bilirsin, bu şiir kendini doğurur içine bizim bir şiiri yarım bıraktığımız gecede bir şiir olarak elime tutuşturduğun dize yangının izdüşümü, gölgesidir göñle. derdin: "yüzümde açılan birkaç pencere ve tanıdıkça seni, eklenir binlercesine" ahrette sorsalar, hangisi hakîkattir diye pencereler mi, yüzün mü yoksa yaratanlar mı beni. ben bir şiirim; düşmüş gözyüzünden gördüğüm her insan-ı kâmil sûretinden senin sesin, cemalin ve hakîkatin taşar ve sorsalar diyeceğim: suçlu değilim ben. beni yaratan hakikat: özlem ve düşlem, hangi günâha bedel seni bilmeyen âlem ben bir şiirim ve şiirler cansız ve şiirler ölü sevgili tanrım, buğday başağım; bitiyor morfem." yaratılmıştır şiir tarafım ve kaddimce, yoksa, Demeter! günahım mıdır aştığım haddimce. 23.05.24 / 02.36 Aslında bu şiirin şerhi saatler sürerdi, ancak celali yorgun ve bunu güzel bir güne saklıyorum.