po więcej wartościowych treści zapraszam na: https://odlaikadostoika.pl/

Dziś w podcaście mam wyjątkowego gościa – Aleksandrę Kot, autorkę książki Wygoń MyśLenia. To niezwykle oryginalna i błyskotliwa publikacja, która z humorem i trafnością rozprawia się z naszymi mentalnymi blokadami. Aleksandra nie tylko pisze, ale także inspiruje do życia z większą lekkością, dystansem i uważnością. Porozmawiamy o tym, jak „wyganiać” myślenie, które nam nie służy – i jak zrobić miejsce na to, co naprawdę ważne.





Więcej o Aleksandrze i jej książce znajdziesz pod tymi linkami:


Strona: https://wygonmyslenia.pl/ 
Linkedin:https://www.linkedin.com/in/aleksandrakotcoaching/ 

Rozmawiamy m.in. o:
1. W książce wprowadzasz fascynującą koncepcję "MyśLENIA" - tworu złożonego z destrukcyjnych myśli i lenistwa. Czy możesz opowiedzieć, jak narodziła się ta metafora? Jak odróżnić lenistwo od naturalnej potrzeby odpoczynku naszego umysłu?

2.  Używasz pięknej metafory słonia przywiązanego do małego palika, który nie próbuje się uwolnić. A od których ograniczeń nie warto się uwalniać? Może czasami nasze "paliki" chronią nas przed podejmowaniem zbyt ryzykownych decyzji?

3. Piszesz o tym, że rodzice wychowują "najlepiej jak potrafią", ale czasem nas krzywdzą. Mówisz też o przytuleniu swojego wewnętrznego dziecka. A kiedy następuję moment, kiedy trzeba powiedzieć: "Koniec z usprawiedliwianiem się dzieciństwem, teraz jestem dorosły i odpowiedzialny? Jak pogodzić współczucie dla siebie z pełną odpowiedzialnością za swoje życie?

4. Proponujesz metodę "5 Dlaczego" do odkrywania źródeł ograniczających przekonań. W którym momencie lepiej jest po prostu działać, zamiast ciągle analizować przyczyny? Kiedy nasza analiza jest nadmiarowa, staje się prokrastynacją i oddala nas od naturalnego działania?
5. Powołujesz się na badania Bruce'a Liptona o tym, że myśli mogą włączać i wyłączać geny. To brzmi rewolucyjnie, ale czy nie daje to fałszywej nadziei? Czy osoba z genetyczną predyspozycją do depresji może naprawdę "przemyśleć" swoją chorobę?
Gdzie jest granica między tym, co możemy zmienić myślami, a tym, co musimy zaakceptować?

6. Opisujesz technikę reframingu - przekształcania negatywnych myśli w pozytywne. Ale czy nie ma w tym czegoś sztucznego? Czy zamiast mówić "mam myśl, że nie dam rady" nie lepiej czasem po prostu przyznać: "Tak, boję się i to normalne"? Stoicy cenili prawdę i autentyczność - kiedy pozytywne przeprogramowanie myśli jest formą samooszukiwania?

7. Opisujesz MyśLENIA Tunelowego jako myślenie czarno-białe. Ale czy w dzisiejszych czasach, gdy wszystko jest relatywne, nie potrzebujemy czasem jasnych granic między dobrem a złem? Czy nie ma wartości w kategorycznym myśleniu? Stoicy mieli jasne poglądy na temat cnoty i występku - czy ich myślenie nie było czasem "tunelowe"?

8. Nazywasz wewnętrznego krytyka "niekompetentnym opiekunem" zamiast wrogiem. To piękne podejście. Ale czy czasami nasz wewnętrzny krytyk ma rację? Że jego ostrzeżenia mogą nas uchronić przed rzeczywistymi porażkami? Stoicy mówili o "daimonion" - wewnętrznym głosie mądrości. Jak odróżnić mądrego wewnętrznego doradcę od destrukcyjnego krytyka?

9. Bardzo szczerze opisujesz swoją obsesję na punkcie samorozwoju i bycia "o 1% lepszą każdego dnia". Czy nie sądzisz, że kultura rozwoju osobistego stała się nową formą tyranii? Że zamiast wyzwalać, często więzi ludzi w poczuciu nieustannej niewystarczalności? Stoicy dążyli do doskonałości moralnej, ale też uczyli umiarkowania - gdzie jest granica między rozwojem a obsesją?
Back to Episodes