Ως ανθρώπινα όντα έχουμε ένα συγκεκριμένο χρόνο και μια συγκεκριμένη ενέργεια για να κάνεις κάτι στη ζωή. Είναι διαφορετικό να κινείσαι κυνηγώντας τη ζωή από το να είσαι περιεκτικός και να έρχεται η ζωή σε εσένα. Η αποσύνδεση με τη ζωή έρχεται όταν καλούμαστε να περάσουμε μέσα από αυτό που μας πονάει μια ματαίωση μια απόρριψη και το αρνούμαστε ότι είναι μέρος της ζωής.

Ακολουθεί ο εγκλωβισμός της προσοχής και η διάσπαση με τις προβολές πάνω στην πραγματικότητα.

Οι ρίζες  μεγαλώνουν όταν αφηνόμαστε στους ανέμους τις ζωής. Οι ψυχές μας δυναμώνουν και συνδέονται εσωτερικά σε ένα συνολικό πλέγμα των σχέσεων που είναι συμβολικά η εικόνα της θεομητωρ Παναγίας.

Η ενοχή περνάει και αυτή όταν φύγει η εποχή της.

Ο χρόνος ως ανθρώπινο ον είναι ένα χρόνος αλλαγής που με τις επιλογές μου μεταμορφώνω  συνειδητά το πως θέλω να Eίμαι.

Η δύναμη τελικά της τρυφερότητας που δεν κάνει πίσω στον πόνο είναι το φως που αγκαλιάζει την ζωή όπως είναι.