İki gözümle dünyayı, yaşanan olayları; üçüncü gözümle kendimi, hayatın akışında nasıl göründüğümü uzaktan izliyorum. Kendimi görmem bana var olduğumu hissettiriyor ve ben varoluşumu hissediyorken herhangi bir şeye yöneldiğimde, eğer yapmak istediğim bir şeyse ya da varmak istediğim bir yerse zaten o varmak istediğim yerde oluyorum. Buna kendimce ışık hızına geçmek diyorum çünkü rotamı o varmak istediğim yere çevirdiğimde zaten oraya varmış oluyorum. Zaten oraya varmış olmamı kendimi uzaktan izlemem sağlıyor çünkü kendimi uzaktan izlediğimde her şeyden sıyrılıp sadece kendimle ve rotamı çevirdiğim şey her neyse onunla kalmış oluyorum. Ve rotamı çevirdiğim şeyle aramda hiçbir mesafe olmadığını görüyorum. İki gözümün gördüğüyle arama mesafe koyduğumda, üçüncü gözüm bana kendimle rotam arasında hiçbir mesafe olmadığını gösteriyor.