Cesar Janssens was erbij toen ik m’n allereerste studiosessie deed als beginnend sessiemuzikant in 2000.  Hij was de eerste naam op mijn lijstje toen ik m’n dreamteam van muzikanten mocht samenstellen voor m’n eigen debuut album Motion enkele jaren later.  Zalige herinneringen heb ik aan wij 2 als ritmesectie op het prachtige album Candy Comfort van Neeka.  Nadien speelden we heel vaak live samen, bij Neeka, bij Kommil Foo, bij Pieter Embrechts en bij m’n eigen concerten.  Voor ik hem kende dacht ik dat drummers altijd te luid speelden, maar hij liet me zien dat ook drummers een velocity knop hebben van 1 tot 127.  Hij leerde me dat het ok was om aan jezelf te twijfelen af en toe en om niet te snel tevreden te zijn.  Die linkerarm op de hihat kon altijd nog een beetje beter.   Hij speelde drums op een paar van de allergrootste belpop klassiekers, There will be no next time van the Kids en 2 meisjes van Raymond om er enkele te noemen.  Een van de eigenzinnigste muzikanten die ik ken, een gentle giant met een peperkoeken hart,  een drummer zoals er geen 2 zijn.