محمدرضا شجریانغلام چشممرا چشمیست خون افشان ز دست آن کمان ابروجهان بس فتنه خواهد دید از آن چشم و از آن ابروغلام چشم آن ترکم که در خواب خوش مستینگارین گلشنش روی است و مشکین سایبان ابروهلالی شد تنم زین غم که با طغرای ابرویشکه باشد مه که بنماید ز طاق آسمان ابرورقیبان غافل و ما را از آن چشم و جبین هر دمهزاران گونه پیغام است و حاجب در میان ابروروان گوشه گیران را جبینش طرفه گلزاریستکه بر طرف سمن زارش همی‌ گردد چمان ابرودگر حور و پری را کس نگوید با چنین حسنیکه این را این چنین چشم است و آن را آن چنان ابروتو کافردل نمی‌بندی نقاب زلف و می‌ترسمکه محرابم بگرداند خم آن دلستان ابرواگر چه مرغ زیرک بود، حافظ در هواداریبه تیر غمزه صیدش کرد، چشم آن کمان ابرو