Czy znacie ten moment, kiedy cukierniczka na domowym stole jest znakiem na trasie, a sztućce symbolizują łódki? „Skazana” na żeglarstwo córka trenera, wychowanka Bazy Mrągowo swoje dzieciństwo spędzała na mrągowskich pomostach. Kiedy Monika Bronicka w 1992 roku otrzymuje plakat z Igrzysk Olimpijskich w Barcelonie, już wie, w którym kierunku pójdzie jej żeglarska kariera.
Bohaterka 10 odcinka podcastu „Moc Wiatru” po dwóch kampaniach olimpijskich w klasie Europa (Sydney 2000, Ateny 2004), zdecydowała się przez kilkanaście lat żyć na Południowym Pacyfiku. W międzyczasie spełniała się w roli autorki i dziennikarki, pisząc dla żeglarskich portali - najpierw ręcznie w notatniku, później przepisując tekst w pobliskich australijskich, kawiarenkach internetowych. Jak sama mówi, dopiero teraz jest w pełni spełnioną żeglarką, ponieważ spróbowała prawie wszystkiego, a wisienką na torcie jest projekt I Love Poland, w którym odpowiadała za komunikację i social media.
W rozmowie z Karoliną Sołtaniuk mówi między innymi o:
- Jaki był klucz do sukcesu mrągowskiego teamu, który wysłał do Sydney pięcioosobową reprezentację?
- Czy dało się pracować zdalnie w 1999 roku?
- Jak spełniać się zawodowo żyjąc kilkanaście lat na Południowym Pacyfiku?
- Dlaczego Monika Bronicka zaczęła pisać książki?
- Co dało jej największą zawodową satysfakcję?
- Czy projekt I Love Poland się oficjalnie zakończył?
- Jak wyglądała współpraca z Polską Fundacją Narodową?
- Dlaczego z pragnienia rywalizacji się nie wyrasta?
