આ અધ્યાયમાં, મહર્ષિ ચ્યવન અને ભક્તરાજ પ્રહલાદના મિલન દ્વારા 'તીર્થ'ના સાચા અર્થને ઉજાગર કરવામાં આવ્યો છે. ચ્યવન ઋષિ સમજાવે છે કે સાચું તીર્થ કોઈ ભૌગોલિક સ્થળ નહીં, પણ શુદ્ધ અને નિર્મળ મન છે, કારણ કે મનની શુદ્ધિ વિના કોઈપણ યાત્રા વ્યર્થ છે. આ જ્ઞાનથી પ્રેરિત થઈને, પ્રહલાદ પોતાના દૈત્ય-અનુયાયીઓ સાથે સાચી આધ્યાત્મિક યાત્રાએ નૈમિષારણ્ય જવા નીકળે છે.