الکل – بخش اول: آبجو، شراب، عرق یکی از انواع اخبار حوادث که هر سال معمولا بعد از تعطیلات نوروز در ایران منتشر میشه و اینقدر تکراری شده که دیگه حتی کسی شاید اهمیتی هم بهش نده، اخبار حاوی آمار قربانیان نوشیدنیهای الکلی تقلبی و دست سازه. در کنار اون، معمولا اخبار مربوط به ضبط و امحاء نوشیدنی های الکلی که به داخل کشور و عموما از طریق مرز ترکیه قاچاق میشه قرار داره. چون نوشیدن الکل در ایران بیشتر با مردها پیوند خورده و قربانیان اصلی در چنین آماری هم معمولا مردها هستند تصمیم گرفتم این قسمت و قسمت بعدی پادکست رو به الکل و آنچه مرد ایرانی باید درباره اون بدونه اختصاص بدم. در این قسمت به تاریخچه بسیار مختصری از نوشیدنی های الکلی و همچنین معرفی انواع اونها می پردازم و در قسمت بعد، درباره باید ها و نباید ها، و همچنین درستی و نادرستی باورهایی که درباره الکل و نوشیدن اون وجود داره صحبت می کنم. پیش فرض من هم اینه که بسیاری از مخاطبین من دسترسی آزاد به نوشیدنی های الکلی ندارن اما مایل هستند درباره اون بیشتر بدونن. همین اولش هم بگم که من در این پادکست به هیچ عنوان شما رو تشویق به نوشیدن الکل نمی کنم و صرفا تلاش خواهم کرد که به اطلاعات شما درباره الکل، چیزهای جدیدی اضافه کنم و در مورد اطلاعات نادرستی که ممکنه شما داشته باشید توضیح شاید مختصری ارائه کنم. بر اساس حجم مطلبی که فراهم کردم پیش بینی می کنم که این قسمت و قسمت بعدی از رسم معمول این پادکست که طول هر قسمت حدود 30 دقیقه هست سرپیچی کنیم پس برنامه ریزی کنید که حدود یک ساعت در خدمت شما هستم. موزیک ابتدای پادکست: Decision, by: Michael Kobrin Source: https://pixabay.com/music/build-up-scenes-decision-michael-kobrin-137bpm-3784/ قدمت نوشیدنی های الکلی به هزاران سال قبل بر می گرده. واژه الکل از کلمه عربی کحول به معنای عصاره یا همون عرق میاد. شواهد باستان شناسی نشون میدن که مصریان باستان که حدود پنج هزار سال قبل زندگی می کردن باور داشتن که یکی از خدایانشون به نام اوسیریس به اجدادشون نحوه درست کردن آبجو رو یاد داده بوده و بر همین اساس در مناسبات مذهبیشون آبجو می نوشیدن و یکی از وظایف کاهنان معابدشون هم درست کردن آبجو بوده. در هنگام کفن و دفن مرده هاشون هم آبجو رو به عنوان پیشکش به درگاه خدای مرگ در کنار جسد قرار می دادن. یونانیان باستان هم نوشیدن شراب رو در حال و هوایی شبیه به عبادت انجام میدادن و اعتقاد داشتن شراب یکی از نعمتهای ویژه ای بوده که یکی از خدایان المپ به نام دیونیسوس به اونها ارزانی داشته. رومیان باستان بر این باور بودند که خدایی به نام باکوس از عنصر وجودی خودش در فرایند تخمیر شراب استفاده کرده و بنابراین شراب دارای عنصری خدایییست که متعلق به جهان والاتره و بر این اساس شراب رو مقدس می دونستن. از اون طرف، آزتک ها اعتقاد داشتن که ایزبانویی به نام مایاهوئل به اجدادشون یاد داده که آبجو درست کنن و آبجو رو در مناسک مذهبیشون می نوشیدن. از این جور اعتقادها در جای جای جهان و در تاریخ ما انسانها کم پیدا نمیشن و همگی به نحوی بر این اصل اصرار دارند که نوشیدن الکل، به ارتباط با جهان والاتر ربط پیدا می کرده، حالا تعریفشون از جهان والاتر تفاوت های اصولی داشته که بدیهیه. جدای از ما آدمها، باید بگم که میمونها و شامپانزه ها هم میدونن که اگر میوه های خاصی رو تخمیر کنن و بعد بخورنشون، حالت سرخوشی و مستی بهشون دست میده. برای این کار هم شاخه درختی که میوه داره رو میشکنن و حواسشون به میوه های سر اون شاخه هست تا اولا پرنده ها نیان سراغشون و ثانیا قبل از اینکه فاسد بشن، دقیقا زمانی که میوه تخمیر شده و قشر داخلیش شده مثل شراب، اون رو میخورن و رفتارهایی که به دنبال اون می کنن هم بسیار جالب و مضحکه مثل رفتارهایی که ما آدمها در حالت مستی انجام میدیم. مراحل مختلف مستی و احساس و حالتی که به انسان در اونها دست میده رو در قسمت بعد بررسی می کنیم اما به تاریخ که برگردیم، یه نکته خیلی مهم درباره نوشیدن الکل وجود داره و اون، کنترل بر میزان نوشیدنه. مثلا وقتی به حدود 2500 سال پیش نگاه می کنیم، یهودیهای باستان، نوشیدن شراب رو محدود به مناسبتهای مذهبی و دورهمی های خانوادگی می کردن و در دین اونها تاکید بر نوشیدن الکل بطور کنترل شده و در مناسبات خاص بوده. همچنین، در روایتهای باستانی گفته شده که یونانی های باستان، نوشیدن الکل برای جنگجوهاشون رو به نحوی بسیار قانونمند، محدود کرده بودن و برای هر جنگجو به تناسب وظایفش، جیره مشخصی از شراب تعیین کرده بودن. همین قضیه هم در بسیاری از جنگهایی که اونها با رقبای خودشون مثل رومی ها و مقدونی ها داشتند براشون یک امتیاز محسوب می شده چون قادر بودن تصمیماتشون رو بسیار هوشیار تر ا