Honor to postawa, dla której charakterystyczne jest połączenie silnego poczucia własnej wartości z pewnością w wyznawane zasady które sami sobie nałożyliśmy, wybraliśmy, mogą chociaż nie muszą pokrywać się one z zasadami ogólno pojętej etyki czy też moralności. Naruszenie zasad honoru przez siebie lub innych odbierane bywa jako „dyshonor” lub „hańba”. W wielu społeczeństwach takie naruszenie pociąga za sobą natychmiastową, osobistą reakcję "zhańbionego" lub innego pariasa. Takie podejście odróżnia honor od pojęcia godności osobistej – według niego godność nie wymaga zemsty, honor tak. Można też spotkać opinie, że godność traci się w ciężkich warunkach bytowych, zaś honor (jako dążenie do jej odzyskania) może się nawet wzmacniać.

Honoru nie wystarczy zadeklarować, podlega on udowodnieniu w sytuacji, która pozwala na weryfikację według norm o których wspominałem wyżej.

Nie ma się więc honoru jako cechy immanentnej, istniejącej niejako z założenia, która podlegałaby późniejszemu potwierdzeniu (lub też utracie). To, czy ktoś jest honorowy, można stwierdzić dopiero na podstawie obserwacji jego zachowania w sytuacji, w której dana osoba udowadnia czynem deklarowane przez nią, obietnice, przysięgi, wartości, zdając w pewnym sensie "praktyczny egzamin z honoru". Równocześnie oznacza to, że pojęcie honoru jest subiektywne i silnie osadzone w kulturze i epoce. Świadomość posiadania honoru jest również jednym z najważniejszych kryteriów samooceny jego dysponenta. Pojęcie honoru można rozciągnąć na inne osoby, tak więc obrona czyjejś godności osobistej dowodzi wysokich standardów moralnych obrońcy. Często za ludzi honorowych uważało się rycerzy i oficerów, a oszustów i lichwiarzy za niehonorowych, lecz jest to daleko posunięte uproszczenie. Natomiast prawie wszystkie środowiska za ludzi bez honoru uważają donosicieli, kłamców, ludzi złośliwych i podłych, wiarołomnych, oszustów, kolaborantów, sofistów, a przytłaczająca większość hieny cmentarne. Działanie zgodnie z honorem, czasem specyficznie pojmowanym, ma duże znaczenie w organizacjach i grupach niejawnych. W polskiej historii i literaturze honor jest często łączony z patriotyzmem i bohaterstwem.