In deze korte podcast lees ik de volgende tekst voor.
Je zou het leven of de wereld als een spiegel kunnen beschouwen, waarin je jezelf gespiegeld ziet. Wat over het algemeen betekent dat je ziet wat je over jezelf en het leven gelooft.
Voordeel van deze spiegel is dat je door erin te kijken alle verhalen die niet in lijn zijn met de werkelijkheid kunt leren doorzien. De verhalen werken als een beslagen spiegel. Je ziet niet wat er is, maar wat je denkt dat er is. Vaak vermengd met drama en ellende.
Dit spiegel-principe ligt ten grondslag aan het zelfonderzoek Vragen naar Vrijheid wat ik ontwikkelde. En ook bijvoorbeeld aan Choose Again van Diederik Wolsak en The Work van Byron Katie.
Maar de spiegelfunctie van zelfonderzoek heeft natuurlijk nog een functie die wezenlijker is. Een functie die zich over het algemeen pas toont wanneer de spiegel al enigszins transparant en helder is geworden.
In de spiegel kun je jezelf zien!
Wie je werkelijk bent. En wanneer dit duidelijk en klaar is (als in klaarheid), blijkt de spiegel opgelost. Zoals met de poortloze poort die voor je ware natuur lijkt te staan; de poort die echt lijkt wanneer je ernaar kijkt via het denken en doen. Terwijl eenmaal door de poort gegaan en terugkijkende, er nooit werkelijk een poort blijkt te zijn geweest.
Wat overblijft is de is-heid van het leven zonder dat er iets tussen zit.
Dit spiegel-principe is in feite het principe van zelfreflectie. Het is het zelf wat op zichzelf reflecteert en naar zichzelf kijkt. Een mechanisme wat mogelijk is door het kunnen ervaren van dualiteit.
Wanneer dat samenvallen plaatsvindt met wat in werkelijkheid al zo is valt ook de maniakale vorm van zelfreflectie inéén. Het vrijwel continue over je schouder meekijken naar jouw gedrag en dat van anderen. Het: ‘Heb ik (of de ander) het wel goed gedaan? Had ik (of de ander) het anders moeten doen? Wat is van mij en wat is van de ander?’ Aangevuld met verderstrekkende lading, pijn en verwarring in de vorm van oordelen en zelfkritiek.
Als dat doorzien is blijft over wat er eenvoudigweg is.
Hoe dit is, is niet voor te stellen voor de denkgeest. Het is bijvoorbeeld niet wat er in de heilige boeken staat. Dat wijst er slechts naar. Terwijl we dat wel vaak denken en dan vervolgens naar bepaalde beelden en veronderstelling gaan streven. We nemen de letters serieus en gaan daarnaar leven.
In heilige boeken staan wel woorden waar de trilling van waarheid in voelbaar is. Maar wanneer je je vergist door de woorden te geloven in plaats van dat waarvan ze zijn gemaakt, dan kijk je opnieuw in een beslagen spiegel.
Voor bevrijding uit het rad van Samsara zijn beide functies van zelfonderzoek belangrijk. De verhalen doorzien is helend en bevrijdend, maar wanneer dit niet plaatsvindt in combinatie met het landen en openvouwen in de diepe stilte van zijn dan blijft je gevangen in het rad. Een ijzeren rad, een bronzen, een gouden Hee dat gaat de goede kant op! Een diamanten en … nee toch, weer een ijzeren rad! Je blijft dan bezig met wát je ziet. En daar vind je geen bevrijding.
~~~
Mocht je mijn werk willen ondersteunen dan kun je een donatie geven via: https://lindarood.com/doneren/
Mijn dank 🙏🏻
Kijk voor informatie over Linda haar werk op haar site: https://lindarood.com/
Voor informatie over het boek 'Van doen naar zijn': https://lindarood.com/van-doen-naar-zijn/
Voor informatie over het boek 'Het ja-gevoel' op: https://lindarood.com/boek-het-ja-gevoel/
En voor het kinderprentenboek: https://uitgeverijbewust-zijn.nl/inspirerende-spirituele-boeken/mees-en-de-magische-poort/
En voor inspiratie op:
Telegram, inspiratie kanaal; https://t.me/lindarood
Instagram: https://www.instagram.com/linda_rood/
Facebook: https://www.facebook.com/jajehartomoptekoersen
En: https://www.facebook.com/linda.rood.10
Linkdin: https://nl.linkedin.com/in/lindarood
