In deze intrigerende aflevering verkennen we het grijze gebied waar natuur en technologie, rouw en vernieuwing, wetenschap en verbeelding elkaar raken. Te gast is Paul Roncken — landschapsarchitect, denker en directeur van Natuurcollege, dat in 2000 is opgericht door Prinses Irene. Vanuit een mistige ochtend met “witte wieven” tot aan de collegezalen van Wageningen ontvouwt Paul waarom een contrastervaring geen luxe is maar noodzaak voor verandering. Laat het sprookje van de Natuur los en kies de schuring: weg van binaire eenvoud, naar een vloeiende ecologische overgang waar leven zich vertakt.
Onderweg fileert hij de mythe van het 20%-kantelpunt, schetst bevers als onbedoelde landschapsarchitecten en verbindt leiderschap met het vertragen van tempo en het uitschakelen van ruis. Zijn eigen grenservaringen — geboorte als voortdurende voortstuwing, geen angst voor de dood — vormen de onderstroom, gevoed door Aristoteles’ idee van ziel (van potentie naar werkelijkheid) en boeddhistische verhalen over keuze en offer. In Ronckens woorden: “Mensen verstoren onvermijdelijk maar scheppen daardoor nieuwe overgangen, waar nieuw leven kan ontstaan.”
Dit is geen pleidooi voor escapisme, maar voor handelen na ontregeling: van wildernis naar beleid, van sublieme ervaring naar vormgeving. Een aflevering over hoe inzicht de vorm overstijgt, en hoe verbeelding het vakmanschap voedt zodra de routine wordt losgelaten. Luister de aflevering, laat de mist zijn werk doen, en neem de tijd om te merken wat er verschuift.