Ebeveynlerle sınır koymak bencillik değil, bireyleşmenin bir parçasıdır.Ama özellikle bizim kültürümüzde bu sınırlar çoğu zaman ya yok sayılır ya da “nankörlük”, “vefasızlık”, “saygısızlık” gibi etiketlerle bastırılır.Birçok danışanım, kendi hayatı ile ailesinin talepleri arasında sıkışıp kalıyor. Kimi annesini üzmemek için evliliğine karışmasına sessiz kalıyor, kimi babasını kırmamak için kendi tercihlerini öteliyor. “Ama onlar benim ailem” cümlesi, çoğu zaman kendi hayatımıza sahip çıkamamamızın örtülü gerekçesi hâline geliyor.

🧠 Peki neden zor bu sınırları koymak?Çünkü çocukluktan itibaren “itaat”, “uyum”, “aileyi önceliklendirme” öğretiliyor. Kendi fikrini savunmak yerine susmak, ayrı düşünmek yerine suçluluk duymak daha ‘öğretilmiş’ geliyor. Aileye karşı “hayır” demek, duygusal bir kopuş gibi hissediliyor.Ama şunu unutmamalıyız:

👉 Sınır koymak bağları koparmak değil, sağlıklı hâle getirmektir.

👉 Sınırlar, sevgisizliği değil, karşılıklı saygıyı getirir.

👉 Sınır koyabildiğimizde hem kendimizi hem karşımızdakini daha net görürüz.Sınır koymak bazen karşı tarafı rahatsız edebilir. Ama rahatsızlık, gelişimin kapısıdır. Her ilişkide olduğu gibi aile ilişkilerinde de sınırlar netleştiğinde roller, sorumluluklar ve beklentiler daha sağlıklı bir zemine oturur.

💬 Peki ya siz? Ailenize hayır diyebiliyor musunuz?

#psikoloji #aile #sınırlar #çocuk #yetişkin #terapi #bağlanma #bağlanmastilleri #güven #güvenlibağlanma #güvensizbağlanma #kaçınganbağlanma #kaygılıbağlanma #ilişkiler #iletişim #kaygı #kişilik #benlik #travma #çocukluk #büyüme #ebeveyn #depresyon #mentalsağlık #ruhsağlığı #çiftterapisi #aileterapisi #klinikpsikoloji #klinikpsikolog #klinikpsikologbahardeniz