Han Kang เล่าเรื่องโดยซ่อนตัวตน ครอบครัว และบางคนในครอบครัวซึ่งเธอไม่เคยพบหน้า ไว้อย่างแนบเนียนใน The White Book เธอทยอยเปิดเปลือยให้เราเห็นเนื้อใน ผ่านความเรียงแต่ละเรื่อง รวม 60 กว่าเรื่อง ด้วยรูปแบบซึ่งคร่อมข้ามไปมาระหว่างอดีตกับปัจจุบัน และระหว่างบทกวีกับนวนิยายขนาดสั้น แล้วค่อยขมวดปม สาดซัด ‘ชีวิต’ ใส่เราจัง ๆ เมื่ออ่านจบ ชีวิตซึ่งเปราะบางและพร้อมจะวูบดับได้ทุกเมื่อ ชีวิตซึ่งไม่ฉูดฉาด ไม่เรียกร้อง ดุจเดียวกับ ‘งานศิลปะ’ เรียบเชียบสีขาว ซึ่งแขวนอยู่บนกำแพงขาวอีกที ชีวิตซึ่งพร่าเลือน แหว่งวิ่น กระโดดข้ามไปมา ดุจเดียวกับ ‘ความทรงจำ’ ซึ่งเธอสลัดไม่หลุด คอนเซปต์ของเล่มนี้ชัดเจนไม่ซับซ้อน เล่าถึงสรรพสิ่งสีขาว ทั้งที่จับต้องได้ อย่างเกลือ หิมะ ก้อนกรวด  และที่จับต้องไม่ได้ อย่างเสียงหัวเราะ ความเงียบ และแสงสว่าง ซึ่งวนเวียนอยู่ในชีวิตของเธอ เป็นหนังสือเล่าน้อยให้ภาพมากตามอุดมคติ สมแล้วที่เธอจะเป็นนักเขียนหญิงคนสำคัญของเกาหลีใต้ …และของวรรณกรรมโลก