เมื่อนึกถึง ‘ชีวิตดี ๆ’ เรามักเห็นภาพชีวิตที่ควบคุมได้และเป็นไปตามแผน เราปฏิเสธชีวิตแบบอื่น ๆ แล้วเรียกมันรวม ๆ ว่า ‘ชีวิตแย่ ๆ’ โดยลืมไปสนิทว่า ยังมีชีวิตอีกนับไม่ถ้วนที่เราไม่เคยเห็น และไม่มีวันจะเข้าใจได้หมดในชั่วชีวิตแสนสั้นของมนุษย์    Dead-End Memories เปิดเปลือยชีวิตเหล่านั้น ชีวิตแบบอื่น ๆ ซึ่ง ‘เรียบแต่ไม่ง่าย’ ในความทรงจำ ‘รางจางแต่เข้มข้น’ ชีวิตซึ่งเต็มไปด้วยเรื่องไม่คาดคิดและยากจะควบคุม …ชีวิตซึ่งเป็น ‘ชีวิตจริง ๆ’ ของผู้หญิง 5 คน จากเรื่องสั้นอันเปราะบาง 5 เรื่อง โดยนักเขียนที่ถนัดเล่าช่วงเวลาเศร้าปนสุข อ้างว้าง แต่เด็ดเดี่ยว, Banana Yoshimoto    แล้วด้วยน้ำเสียงอบอุ่น เรียบเฉย และอ่อนโยนในบางที ซึ่งเกี่ยวเก็บรายละเอียดกระจิริดไว้ได้ครบ พอให้ผู้อ่านทาบประสบการณ์ร้าวรานส่วนตัวทับลงในเรื่องเล่า เธอจึงไม่จำเป็นต้องเล่ามรสุมชีวิตทื่อ ๆ ตรงไปตรงมาให้เห็นโต้ง ๆ ไม่ต้องโวยวายเล่าเรื่องฉูดฉาด—ความรุนแรงในครอบครัว การวางยาพิษ ความสัมพันธ์ลับ ๆ หรือการพรากจาก ฯลฯ—เหมือนคนอื่น ๆ เธอเขียน ‘ชีวิตซึ่งลงตัวในแบบที่แตกต่าง’ เขียนถึงฟ้าสงบหลังพายุกระหน่ำ ที่พร้อมรับเรื่องไม่แน่นอนเล็ก-ใหญ่อันปรากฏฉับพลันขึ้นได้ทุกขณะ     ไม่พอ… เธอยังบอกอีกว่าเธอเขียนเรื่องสั้นเหล่านี้ช่วงที่เธอเป็นแม่คน ซึ่งเป็นโมงยามอันเปราะบาง และประกาศชัดเจนว่าเป็นผลงานที่เธอรักที่สุดในฐานะนักเขียนนวนิยาย