Instagram: @kadhaiyakavithaiya  சின்ன வயசு நியாபகம்:  காலை துயிலுரிக்கும் நேரம் வர  காய்ச்சல் என செய்த பாசாங்கு  அன்று நடக்கும் சோதனை தேர்விலிருந்து காத்திருக்கும்  முதல் வகுப்பறை ஆரம்பிக்கும் நேரம் தாண்டியும்  ஆசிரியர் வராத ஒவ்வொரு நொடியும்  ஆயிரம் புரளிகள் புரண்டிருக்கும்  மதிய நேர உணவு எடுத்து சென்றாலும்  சத்துணவு முட்டை வாங்க  முதல் ஆளாய் ஓடிருப்போம்  selfie என்ற வார்த்தையே பரிட்சம் இல்லையென்றாலும்  பேப்பரில் செய்த புகைப்படக்கருவி, அதில் film என வைத்த துண்டு காகிதம்  அத்தனை முகங்களை பதித்திருக்கும்  கணக்கு வகுப்பில் bench தூக்க  காலையில் அடி வாங்கிய PET ஆசிரியரே அழைத்தாலும்  சந்தோசமாய் ஓடித்தான் போயிருப்போம்  கடைசி மணி அடிக்கும் நேரம் வருமுன்னமே  காலையில் திறந்த புத்தக மூட்டை, மொத்தமாய் மூடப்பட்டு  தோளில் ஏற தயார் ஆகியிருக்கும்  பேருந்தோ மிதிவண்டியோ  கூட்டத்தோடு கூட்டமாய் நாமும்,  மொத்தமாய் தான் குழுவாய் சென்றிருப்போம்  மாலை வீடு வாசல் வந்த நொடியே  செருப்பு ஒருபுறமும் பை ஒருபுறமும்  சட்டை ஒருபுறமும்  அம்மா சத்தம் ஒருபுறமும்  மொத்தமும் புறம் தள்ளி போகுமுன்னே  பம்பரமும் கோலியும் கைகளில் சேர  நடுத்தெருவில் குழி வெட்டி கட்டம் போட  மொத்த கூட்டமும் வந்து விடும்  பந்தயமாக wwf கார்டும் குவிந்து விடும்  மணி 6 தொட துடிக்கும் முன்பே  டியூஷன் என்ற சத்தம் துரத்தும்  ஜெயித்த கார்டு அள்ளி போட்டு  வியர்த்த வேர்வையோடு முகம் கழுவி  சரியான நேரம் போய் அமர்த்திருப்போம்  டியூஷன் அக்கா அடியையும் தவிர்த்திருப்போம்  மனனம் செய்ய முக்கி முக்கி  சில நேரம் தலையும் வீங்க தட்டி தட்டி படிக்கும் பொழுது,  சட்டென்று போகும் மின்சாரம்  வாரி வழங்கும் சந்தோசத்தின் உச்சம் தான் கூச்சல்கள்  எல்லாம் முடிந்து இரவு உணவு உண்ண செல்ல  ஆச்சரியமாய் வீட்டில் வாங்கிய அந்த பரோட்டா  கண்களாலையே கவர்ந்து வசியம் செய்யும்  என்ன... முழுதாய் ரெண்டு முடிந்திருக்காது  பசியும் வயிறும் மறுத்திருக்கும்  அப்படியே போய் உறங்க  உடம்பெல்லாம் சோம்பல் முறித்து  மீண்டும் விடியும் அதே காலை... Written: Sam  Read: Satheesh