selam! bu bölümde, öfkemizin bir son kullanma tarihi olup olmadığını, günün birinde bozuk süt gibi yüzümüzü buruşturarak bizi terk edecek mi, yoksa evladiyelik kalıp başımızın belası mı olacağını tartışıyoruz. öfkemiz kalıcıysa, ona alışmak mümkün mü? onu hayatımıza dahil ederken kendimize yük mü çıkarıyoruz? tüm bu sorulara cevap arıyoruz!