Eigenlijk wilde Ida Vos haar jeugdherinneringen helemaal niet op papier zetten. Ze vond het te pijnlijk. Toch zette ze door en schreef het vaak bekroonde “Wie niet weg is wordt gezien”. Het is gebaseerd op haar eigen ervaringen als ondergedoken Joods meisje tijdens de Tweede Wereldoorlog. Op 11 mei 1982 vertelde ze aan Bob van der Houven over het boek, en haar motivatie om het toch te schrijven.