Moltmann wordt de theoloog van de hoop genoemd. Hij zei zelf: hoop wordt geboren achter het prikkeldraad. Dat had hij zelf meegemaakt en dat had hij ook gezien in de DDR, de mensen die moesten leven achter het ijzeren gordijn. In moeilijke omstandigheden ga je op zoek naar houvast, naar perspectief. Hoop is een woord dat juist in onze tijd weer volop in de aandacht staat. Maar is er wel hoop? Is hoop geen misplaatst optimisme? Leven we niet veel meer in tijden van wanhoop? De onrust op het politieke vlak, de herbewaping die overal plaatsvindt, de oorlogen in Gaza en Oekraïne, maar vooral ook de opwarming van de aarde met alle gevolgen, die nu al merkbaar zijn. ja, leven we niet in apocalytische tijden, tijden van grote onzekerheid: je houdt je hart vast. Is er dan nog hoop?  en is hoop dan geen zoethouder? Houden we onszelf dan niet voor de gek. ja, een mens kan ook de hoop verliezen. Je dromen worden doorgeprikt, en je bent zoveel illusies armer. En wat heeft de theoloog Moltmann dan te zeggen?