İnsan Olmak kitabında, “Yaşam ve Ölüm” başlığında bir bölüm var. Burada diyor ki, “Yetişkinlik dönemine geçiş, insanın bireyleşme çabaları ile toplum normları arasında bir uzlaşma sağlamasını gerektirir.” İki tür insan vardır: yaşayanlar ve yaşayanları seyredip eleştirenler. Seyretmek ölümü, katılmak yaşamı simgeler… Kendi sorumluluğunu alan insan özgürleşir, özgür insan daha az korkar, işte insan o zaman gerçekten sevebilir! Kendini de, bir başkasını da, yaşamı da!