Wolynië: Het vergeten bloedbad – Wolynië, een regio op de grens van Polen en Oekraïne, heeft een lange en bewogen geschiedenis. Eeuwenlang verschoof de macht er regelmatig: van middeleeuwse vorstendommen tot het Poolse koninkrijk, het Russische Rijk en later de Sovjet-Unie. Al die veranderingen hadden ingrijpende gevolgen voor de bevolkingssamenstelling én de onderlinge verhoudingen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog liepen de spanningen hoog op. Oekraïense nationalisten vermoordden naar schatting 100.000 Polen, waarop Poolse troepen duizenden Oekraïners ombrachten als vergelding. Na de oorlog volgden nieuwe grenzen, gedwongen migraties, en een lange periode van stilte. Tegenwoordig proberen Polen en Oekraïne voorzichtig de dialoog aan te gaan. Door gezamenlijk onderzoek en erkenning van het verleden zoeken ze naar begrip en verzoening. Wij praten je bij, van toen naar nu.

Iets heel anders trouwens. Zou je ons geloven als we zeggen dat Johan de Witt ooit op één been balanceerde, zijn linkerpink in de lucht stak en wegfladderde als een vogel? Jawel, onze staatsman van formaat bleek een ware olijkerd te zijn, zo bleek tijdens zijn inwijding tot een wel hele bijzondere orde. Voor dit inwijdingsritueel moest hij ook nog een goede grap vertellen (en da’s geen geintje). De naam van deze bijzondere orde? Waar ook Constantijn Huygens lid van was? Hoor je van ons!

En we duiken in een ruim 3.000 jaar oude Egyptische absentielijst voor arbeiders die werkten aan de monumenten van de farao’s, met daarop eigenlijk hele alledaagse redenen voor afwezigheid, nou ja, alledaags: van ‘door een schorpioen gestoken’ en ‘bier brouwen’ tot (jawel) ‘feest’!

Oh, en wat doe je als je als leider van de DDR in ‘77 geconfronteerd wordt met een nijpend koffietekort? En het volk begint te morren? Je geeft het volk ‘Kaffee-Mix’. Inderdaad: het was zo vies als dat het nu klinkt. Zeker je bedenkt dat zelfs de koffiezetapparaten ervan kapot gingen, tja, dan moet er wel meer in zitten dan koffie alleen… Prosit!