De geschiedenis van het Romeinse leger gaat terug tot de 8e eeuw v.Chr. Maar we hebben het hier over een tijd vol legendes; feitelijk hebben we nauwelijks of geen betrouwbare informatie uit die tijd.
Al heel vroeg, bij de intrede van de Romeinen in de geschiedenis, komen we de term legioenen tegen. In het begin werd met deze term het gehele leger of de eenheden bedoeld die beschikbaar waren voor de strijd.
Hun aantal nam in de loop van de tijd toe en er volgden verschillende hervormingen.
Titus Livius is, uit de tijd van het principaat van “keizer” of princeps Augustus, misschien wel de meest uitgebreide bron over de Romeinse geschiedenis in het algemeen, maar dat geldt ook voor anderen, zoals Dionysius van Halicarnassus. Hij leefde ook ten tijde van keizer Augustus en staat bekend om zijn werk Rhōmaikē Archaiologia (Romeinse Oudheden), dat de geschiedenis van Rome beslaat, van het ontstaan tot het uitbreken van de Eerste Punische Oorlog in 264 v.Chr. Chr. beschrijft.
De derde belangrijke zou Polybius zijn, Πολύβιος, ca. 200 – ca. 118 v.Chr..) was een Griekse geschiedschrijver uit de Midden-Hellenistische periode.
De bekendste bron, zoiets als een verslag dat ons ook close-ups biedt, is het verslag van Julius Caesar over de Gallische Oorlog “De Bello Gallico”, waar we ook informatie uit de eerste hand vinden, waarvan sommige met de grootste precisie zijn geschreven.