Szczęście nie jako hasło, tylko jako konkretna praca. Z młodzieżą, z nauczycielami, ze szkołą, która często tego szczęścia uczy najmniej. Kacper to dziś Pedagog Szczęścia, ale zanim zaczął pokazywać innym, jak szukać sensu i spokoju, sam musiał do tego dojść. W tej rozmowie jest i historia, i codzienność tej pracy – narzędzia, spotkania, zmęczenie, ale też frajda, która daje siłę, by robić to dalej.