Ik kwam binnenlopen. Zijn woonkamer was zoals in de films waarin de woonkamer van een intellectuele professor te zien is. Veel boeken en kunst aan de muur, hoge plafonds, warm en menselijk, maar ook indrukwekkend.

Ik vroeg Dirk de Wachter hoe het met hem ging. "Morgen een biopt, de uitslag is nog in de mist," reageerde hij.

Zijn zachte ogen verraadden dat het geen rooskleurig verhaal was. Toch sprak hij zonder aarzeling: "dit is onderdeel van het leven." Ongeneeslijk ziek zijn is iets dat hij te dragen heeft, net als de dood.

Hij draagt zijn lot als een maatpak dat hem perfect past. Zijn houding deed me denken aan Viktor Frankl, die ondanks zijn Holocaustervaring schrijft: Lijden is pijn zonder betekenis. Krijgt pijn voldoende betekenis, dan wordt zij draaglijk. In de woorden van Nietzsche: "Wie een waarom heeft om voor te leven, kan bijna elk hoe verdragen."

"Dit is dus wat je te verdragen hebt?" vroeg ik. Hij knikte maar, voegde eraan toe: "Het is dragen, niet verdragen. Ziekte en sterven horen bij het leven. Verdragen maakt het loodzwaar; dragen weeft het in de stof van het bestaan."

Toen wist ik: voor me zat een profeet, voor zover een atheïst profeten toelaat.

Precies op dat moment zag ik in mijn ooghoek een technisch mankement: alles tot dan toe was niet opgenomen. Zodoende is het bovenstaande een exclusieve primeur die niet in de podcast terugkomt.

Vanaf hier gaat het gesprek verder.

Veel luisterplezier.

Professor dr. Dirk de Wachter is psychiater en psychotherapeut. Hij is daarnaast goed thuis in de filosofie van het menselijk gedrag en de daaraan verbonden moraliteit.

Als auteur is hij veelgeprezen. Hij schreef verschillende bestsellers, waaronder het maatschappijkritische Borderline Times, Liefde. Een onmogelijk verlangen? en Museum Dirk De Wachter. In zijn werk pleit hij voor meer aandacht, verbondenheid en mededogen in een samenleving die volgens hem steeds individualistischer en prestatiegerichter wordt.