Je bent 18 jaar, het is 1970. Je woont in het katholieke zuiden. Je bent de dochter van een middenstandsgezin en je bent zwanger.
De jongen op wie je hoteldebotel was, is vertrokken.
Wat doe je dan? Ontkennen? Uiteindelijk valt er niets meer te ontkennen. Dan maar alleen naar de huisarts.
De huisarts had een oplossing: je kind afstaan aan lieve adoptieouders. Dan is iedereen blij.
Maar het verhaal bleef natuurlijk niet bij Maja alleen. Haar ouders kregen het ook in de gaten. Maja slingerde heen en weer tussen: "Ik wil dit kindje ontvangen" en de harde realiteit dat het woord van de huisarts in die tijd nog wet was.
De huisarts besloot dat Maja zou worden opgenomen bij de nonnen, tot na de bevalling.
Samen met haar moeder bedacht ze een naam voor het jongetje, een bijzondere naam, zodat hij later makkelijker te vinden zou zijn.
De jongen ging uiteindelijk op zoek naar zijn moeder.
Er volgde een bijzondere ontmoeting met Maja, die inmiddels getrouwd was en nog drie kinderen had gekregen.
Luister naar het verhaal van een bijzonder openhartige vrouw. En naar de mooie relatie tussen een moeder, haar gezin en haar eerstgeborene